ABGINEH  PHOTOGRAPHIC STUDIES  INSTITUTE

ABGINEH PHOTOGRAPHIC STUDIES INSTITUTE

موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه
ABGINEH  PHOTOGRAPHIC STUDIES  INSTITUTE

ABGINEH PHOTOGRAPHIC STUDIES INSTITUTE

موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه

نمایش آثارعکاسان ایرانی در ایتالیا

 نمایش آثارعکاسان ایرانی در ایتالیا

 مرکز فرهنگی کاندیانیCandiani ‎‏ وابسته به شهرداری ونیز، با هدف تلاش در برقراری ارتباط بین فرهنگ‌ها و ایجاد ‏فضای تبادل آثار هنرمندان عکاس دو کشور ایران و ایتالیا، نمایشگاهی از آثار عکاسان ایرانی را با همکاری رایزنی فرهنگی سفارت ‏جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا، در شهریور ماه سال ۲۰۰۷ میلادی در مرکز فرهنگی کاندیانی ‏Candiani‏ در شهر ‏Mestre‏ برگزار می‌کند. این نمایشگاه با هدف ارتباط گسترده‌تر با مخاطبان، احتمالاً در برخی از شهرهای ایتالیا نیز به نمایش گذاشته ‏خواهد شد.‏

برگزارکنندگان این نمایشگاه در نظر دارند تا عکس‌هایی به نمایشگاه راه یابند که علاوه بر برخورداری از نوعی نگاه شاعرانه و در نظر داشتن فضای ‏ایرانی، به جنبه‌های گوناگونی از زندگی و فرهنگ ایرانی ارتباط داشته باشند. ‏
دبیر نمایشگاه و مسئول انتخاب نهایی عکس‌ها ریکاردو زیپولی و مسئولیت هماهنگی امور نمایشگاه در ایران، بر عهده محمدرضا طهماسب‌پور است.‏ برای این نمایشگاه تعداد ۷۰ عکس از ۵۶ عکاس  انتخاب شده است. 

اسامی عکاسانی که آثارشان برای حضور در این نمایشگاه پذیرفته شده است به شرح زیر است؛
فرزاد آریان نژاد، علی آقا ربیع‎،مهدی‎ ‎اشرفی ورزیده،نیما افشار نادری،سعیده اکبری،ساغر امیرعظیمی،کامران ‏بختیاری،کاوه بغدادچی،ابراهیم بهرامی۲عکس،فاخته جلایرنژاد،کتایون جوان،سهراب حسینی ۲ عکس ، محمد ‏حسن خالقی،احمد خطیری ۲عکس،زینب خوبرو،حمیده ذوالفقاری ۲عکس ،محمد رازدشت ۲عکس،حسن رجبی ‌نژاد مقدم،علی زارع،مریم سپهری ،ابراهیم سیسان ۲عکس،شهروز شریفی نسب،علی شکری ،علی اکبر ‏شیرژیان، قاسم شیشه گری،حمید صادقی ،ابراهیم صافی،امین رضا طلاچیان،حسن غفاری،فرزانه فردوسی ‏میلانی،آیه فرشتوادی، محمدرضا فرطوسی ،امیر قادری ،امیر علی قاسمی ،محمد قدمعلی،مهدی کاوه ای، ‏محمد کوچکپور کپورچالی ۴ عکس، مجید کورنگ بهشتی،نسیم گلی، امیرحسین محمودی،بتول مختاری،نفیسه ‏مطلق،منصوره معتمدی،سید عبدالحسین موسوی،مینا مومنی ،محمد مهدی، محمدرضا میرزایی، رضا نجفیان۲ ‏عکس، امین نظری، شیوا نوروزی،امیر حسین نوریان،حامد نیرومند قوچانی،محمد نیک‌عهد،مرتضی نیکوبذل ‏‏۳ عکس، سیدحمید هاشمی ۲عکس،حامد یغماییان.

بازآفرینی واقعیت

 

 

 

 

بازآفرینی واقعیت

 

 

      بدون تردید پیدایش عکاسی با ثبت واقعیت پای به دنیای هنر نهاد و شاید بی اغراق بتوان گفت که عکاسی تنها هنری است که به عنوان شاهد عینی یک واقعه یا موقعیت می توان به آن استناد نمود.

   عکاس خواسته یا ناخواسته در برابر واقعیت مطلق قرار می گیرد و رویداد نیز در برابر چشم او خود را از دریچه دوربین  به درون می کشاند و به ثبت خود می پردازد.

   یک عکس دو بعدی تنها یک بعد از واقعیت موجود کم دارد، اما تفاوتش در گریزان بودن لحظه های واقعیت است که دوربین آن را در یک لحظه شکار نموده و برای همگان قابل دسترس می کند وچون واقعیت گذراست لذا تکرار آن لحظه نیز بی مفهوم خواهد بود.

   به قول "سادا کیجی هارتمن" بایستی منتظر لحظه ای بمانید تا موضوع خودش را به شما بنمایاند. هانری کارتیه برسون نیز در همین زمینه اعتقاد دارد که ضرباهنگ رویداد ها و لحظه ها ست که می تواند  در زمان فشردن شاتر لحظه قطعی را به وجود آورد.

   عکاسی همیشه به واقعیت وفادار بوده و هست. اگر زیر شاخه هایی از عکاسی توانسته اند دگرگونی هایی  را در ارائه تصویر به وجود آورند و آنها را در قالب نوگرائی ، بازآفرینی ،تکنیک و یا حتی با استفاده از فن آوری دیجیتال به فضایی فرا واقعی بکشانند و ذهن را برای آفرینش هر اثری به صورت سیال در آورند ، هیچگاه جوهره عکاسی زیر سئوال نخواهد رفت و در واقع اساس و زیر بنای هر کدام از عکسها واقعیتی است  که وجود داشته است.

 در عکاسی این فرمها و عناصر ساختاری نیستند که جنبه های واقعی تصویر را عینیت می بخشند  بلکه سندیت موضوع مبتنی بر مشارکت ادراکی است که این احساس را در بیننده به وجود می آورد. در این زمینه همگام با پیشرفتهای علمی و هنری به خصوص در حوزه فن آوری دیجیتال میدان تازه ای در عرصه عکاسی گشوده شده است که هنرمند می تواند رنگ و نور را بازیچه گردشهای ذهن خود قرار دهد و در ارایه آثارش فراتر از بیان های محدود دست به نوآوری بزند.

ابراهیم بهرامی

Rehabilitation of Reality

 

Ebrahim Bahrami

 

No doubt photography came into existence in the world of art by recording reality and perhaps we can tell with no exaggeration that photography is the only art that can be relied on as an eyewitness to an event or situation.            

   A photographer encounters mere reality anyway; the event passing through the lens and into the camera as his eyes are wide open and records itself.       

   A two dimensional photograph has but one dimension less than reality. The difference is in the escaping moments of reality that the camera captures or hunts at a certain time, thus making it accessible for all the people to see, and as reality passes by, so the repetition of that moment  is senseless.                  

   According to "SadaKaigy Hartman" you should wait for a moment in which the subject shows itself to you. Henry Cartier Berson also believes that it is the rhythm of events and moments that can point out the decisive moment in the time of releasing the shutter.                                                                            

   Photography has always been faithful to reality. If any of the subdivisions or branches of photography have been able to bring about changes in the way of presenting the image through innovation, rehabilitation, technique or even digital processing, thus introducing them in an unreal atmosphere and so draw the mind to an uncertain state, never will the essence of photography undergo questioning. In fact the foundation of any of the photographs is the reality that existed in that moment.                                                                                    

   It is not these forms and elements that show the real aspects of the image but the exactness of the subject matter based on the common conception that creates the sense in the viewer. In this area, in harmony with the scientific and artistic achievements especially in the field of digital technology, a new opportunity has been opened up to photography. The photographer can make use of color and light in his mental tour to introduce innovation beyond limited expressions.                                                                                                     

چگونه عکس های بهتری بگیریم؟

چگونه عکس های بهتری بگیریم؟
 
.
اگر دوربین عکاسی از ذکاوت مغز انسان بر خوردار بود، برای گرفتن عکس های خوب، کافی بود دوربین را به طرف موضوع مورد نظرمان گرفته و دکمه را فشار دهیم. اما چنین نیست.

وقتی سوژه ای نظر ما را جلب می کند، مغز ما، از میان ازدحام چیزهایی که در اطراف آن قراردارند، به طور خاص، به آن سوژه توجه می کند. قابلیت انطباق دید انسان با نورهای مختلف هم از جمله برتری های دیگر چشم انسان بر دوربین عکاسی است.

برای اینکه عکسی که می گیریم نیز همین رابطه را با بیننده بر قرار کند، باید نکات ظریفی را در نظر داشته باشیم.

 

عکاسی مانند هر وسیله بیانی دیگری زبان خاص خودش را دارد. آموختن این زبان به ما کمک می کند تا از طریق عکس هایی که می گیریم، فکرها و جهان اطرافمان را بیان کنیم.

در نظر گرفتن نکات زیر می تواند به ما کمک کند تا عکس های گویا تری بگیریم.

١- نور، مهم ترین عامل در عکاسی

کلمه فتوگرافی در زبان انگلیسی یعنی "نگاشتن با نور". نور مناسب می تواند به عکس ما جان ببخشد و بالعکس...

با این وجود، نور مستقیم سایه روشن های تند و ناخوشایندی در عکس ایجاد می کند. برای گرفتن عکس، نور غیرمستقیم بهترین است و رنگ ها را نیز زنده تر می کند.

روزهایی که ابر نازکی تندی نور خورشید را در آسمان می گیرد، صبح های زود و عصرها بهترین اوقات برای عکاسی هستند. یادمان باشد که نور باید بر سوژه عکس ما بتابد و نه بر دوربین.


٢- سوژه جالب

انتخاب موضوع یا سوژه جالب قدم اول است. پیش از گرفتن عکس از خود بپرسیم چه چیزی ما را به موضوع مورد نظرمان جلب کرده و سعی کنیم آن را به روشنی در عکسی که می گیریم نشان دهیم.

هم چنین، به یک عکس اکتفا نکرده، زوایای متفاوتی را برای نشان دادن موضوع مورد نظرمان تجربه کنیم. این کار به ما فرصت بهتری برای انتخاب بهترین عکس خواهد داد.

 

٣- دو قدم به جلو

همه دوربین ها قابلیت زوم کردن (طویل تر شدن عدسی دوربین) را ندارند و این کار، حتی وقتی امکانش باشد، از عمق میدان عکس می کاهد و بخش کوچکتری از آن واضح به نظر می آید.

برای حذف آنچه حضورش در عکس لازم نیست، بهترین راه نزدیک شدن به موضوع است. این کار از شلوغی عکس کم کرده تاکید بیشتری بر آنچه مورد نظر عکاس است می گذارد.

پیش از فشردن دکمه دوربین، چند قدم به موضوع عکس نزدیک شوید و دوباره از دریچه دوربین به آن نگاه کنید. اگر آنچه مورد نظر شماست بخش عمده عکس را پر نکرده، باز هم جلو تر باید رفت.

در عکس زیر، انعکاس آسمان در آب و شکل برگ هایی که سطح آن را پوشانده اند توجه عکاس را به خود جلب کرده. برای تاکید بر این نکته باید چیز های زیادی از عکس حذف می شده اند. این کار با نزدیک شدن عکاس به موضوع عملی شده است.

۴- کادر عکس

این انتخاب که چه چیزهایی را در عکس جا دهیم و چه چیزهایی را حذف کنیم یکی از مهم ترین عوامل در موفقیت عکس ماست.

پنجره مستطیل شکل دوربین که از آن به جهان نگاه می کنیم کادر عکس ما را تشکیل می دهد. پیش از گرفتن عکس، با نگاهی به آنچه در این کادر قرار گرفته، می توانیم آنچه را برای بیان عکس لازم است حفظ و آنچه را اضافی ست حذف کنیم.

حرکت دادن دوربین، تغییر فاصله ما با سوژه عکس و تغییر جای سوژه در صورت امکان، محتوای این کادر را تغییر می دهد.

٥- زمینه پشت عکس

زمینه شلوغ پشت عکس را در زبان عکاسی می شود به هیاهویی تشبیه کرد که مانع رسیدن صدای ما به گوش مخاطب می شود.

تغییر جای دوربین می تواند این پس زمینه را تغییر دهد. آرام بودن این پس زمینه به بیننده فرصت می دهد با تمرکز بیشتری به موضوع عکس نگاه کند.

 

٦- کمپوزیسیون یا همچینی

آنچه از پنجره دوربین می بینیم عکس نهایی ما را تشکیل می دهد. آیا اجزای عکس ما با دقت کنار هم چیده شده اند؟

کمپوزیسیون یا همچینی در عکس را می توانیم به دستور زبان تشبیه کنیم. اگر کلمات ما با نظم در کنار هم قرار بگیرند، بیان ما روشن و مفهوم خواهد بود.

رابطه بین اجزای عکس، کمپوزیسیون عکس را می سازد. این رابطه باید چنان باشد که منظور ما را از گرفتن عکس به روشنی بیان کند.

مرکز عکس همیشه بهترین محل برای قرار دادن موضوع نیست. با حرکت دادن دوربین می توانیم بهترین کمپوزیسیون را کشف کنیم.

٧- وضوح در عکس

آنچه در یک عکس واضح یا فوکوس باشد نگاه بیننده را به خود می کشد. عکاس با واضح نشان دادن عناصر عکس به بیننده می گوید "اینجا را نگاه کنید."

در بیشتر دوربین های عکاسی دیجیتال که همه چیز اتوماتیک انجام می شود، نقطه وضوح در مرکز تصویر قرار گرفته و اگر موضوع مورد نظر شما در گوشه عکس قرار بگیرد از وضوح کمتری برخوردار خواهد بود.

برای حل این مشکل، می توانید:

- با قرار دادن سوژه در وسط کادر، دکمه گرفتن عکس را تا نیمه فشار دهید و نگه دارید

- با این عمل سوژه شما واضح شده می توانید آن را هر کجای کادر که بخواهید قرار دهید

- حالا دکمه را که در نیمه راه نگه داشته اید تا انتها فشار داده عکس را بگیرید

این قاعده شامل همه عکس ها نمی شود. گاهی مبهم بودن به بیان موضوع عکس کمک می کند.


٨- عمق عکس

آنچه در عکس ما به وضوح دیده می شود عمق عکس را تشکیل می دهد. این عمق به ما امکان می دهد تا بخش هایی از جهان اطرافمان را، که از سه بعد بر خوردار است، در یک عکس، که تنها دو بعد دارد، نشان دهیم.

نور از عوامل اصلی ایجاد عمق در عکس است. در نور زیاد، دریچه ورودی دوربین مانند چشم گربه در روز تنگ می شود. این شرایط وضوح بیشتری در عکس ایجاد می کند.

چیدن اجزای عکس به صورتی که بعضی نزدیک تر به دوربین و بعضی دورتر باشند نیز به عکس ما عمق بیشتری می دهد. عدسی های بلند (زوم) از عمق عکس می کاهند و عدسی های کوتاه با میدان دید وسیع تر (واید انگل) به آن می افزایند.

از کارتیه برسون، یکی از بهترین عکاسان جهان، نقل شده که گفته است "عکاسی یعنی طوری به جهان نگاه کنیم که گویی اولین بار است آن را می بینیم."

به نقل از سایت بی بی سی 

 

These strangers are family now

PHOTOS and TEXT by SHEHAB UDDIN

Most people find shelters for senior citizens depressing and avoid visiting them. But working on this photo feature at the Pashupati Bridhashram over the past six months, I have been inexplicably uplifted. I forget the stress of living in Kathmandu and my homesickness for my native Bangladesh. I feel fortunate that I have a family, as many of the senior citizens once had. But what gives me hope is that even though they have lost families and possessions, they still care. They care for each other and they retain a deep sense of humanity. The story of how they landed up here is almost always the same: in their old age they became a burden on their families who dumped them at Pashupati. For the elderly, it’s sometimes a relief that they are in such a holy place and don’t have to bear the taunts of a home where they are no longer welcome. None of them came here willingly and no one has anywhere to go. The Pashupati Bridhashram is run by the government so its budget is limited, it is congested, short-staffed and shows signs of mismanagement. There are 230 residents, 140 of them women.


GREETING:
“Namaste, aram?” That is how Sankule Lati, 77, greets strangers with a namaste and a quick tilt to her head.


LAUGHING:
Til Kumari Khatri, 71, and Yadongba Tamang, 70, laugh and play like children. Til Kumari has been here since 1998. Her daughter-in-law brought her to the shelter one day and left saying: “I’ll be back soon.” She never came back.


CHANTING:
Every morning and evening residents gather for bhajans. Those who can’t walk to the prayer room chant from their own beds.


BATHING:
Dhana Kumari Ranabhat, 99, takes a bath with the help of her husband Dil Bahadhur Ranabhat, 90. The couple is lucky, few here still have their spouses. Dhana Kumari was forced here after her husband died but married Dil Bahadhur, a retired soldier.


CHATTING:
Tirtha Maya Thapa, 75 and Man Kumari Thapa, 75, sit and chat. Tirtha Maya was so busy taking care of her parents, she never married. But after they died, her relatives evicted her from her house. Man Kumari’s long lost son came and took her home a few months ago.


EATING:
Bishnumaya Lati, 72, takes her evening meal with her two favourite dogs in attendance. She lives here with her husband.


COOKING:
Kanchi Khatri cooks food in the shelter. She was the maid servant at the home of an astrologer and when she was no longer able to work nine years ago, her employer brought her here.



FEEDING:
Dipa Thapa, 75, has two pet cats in the shelter. They are her only friends. She used to sell flowers in Pashupati and when her husband died, she came here.


COMBING:
Ratna Maya Katiwada, 68, has kept to herself since she came here three years ago. No one knows the whereabouts of her family or where she is from.


 

Shahidul Alam

As a journalist, your only space is at the edge. You have to be constantly feeling the heat. Go back one more step, and you may cease to be effective. There are no safe options, and no prizes for popularity and if you’re not making certain people uncomfortable by your presence, you are probably doing something wrong. The struggle for change is a never-ending process that requires you to be constantly alert, and forever swimming against the current. It is a lonely, stressful, tiring and immensely gratifying journey

Shahidul Alam

I am a Bangladeshi photographer, writer and activist with a special interest in education, new media and ICT. I was a research tutor at London University where I obtained a PhD in organic chemistry before taking up photography as a profession. I am a former president of the Bangladesh Photographic Society and set up the award winning Drik Picture Library. I also set up the Bangladesh Photographic Institute and Pathshala, the South Asian Institute of Photography. I am the director of Chobi Mela the festival of photography in Asia. My work has been shown in the Museum of Modern Art in New York, the Tehran Museum of Contemporary Arts, the Royal Albert Hall in London and the National Art Gallery in Kuala Lumpur. I have chaired the World Press Photo international jury. I am an honorary fellow of the Royal Photographic Society, a board member of the National Geographic Society and the Eugene Smith Foundation. I am currently visiting professor inthe University of Sunderland and Regent’s Lecturer at UCLA for 2006-2007.

 

برگزیدگان مسابقه ورلد پرس فتو ۲۰۰۵

برگزیدگان  مسابقه عکاسی خبری جهان

 ( ورلد پرس فتو  ۲۰۰۵) معرفی شدند

ابراهیم بهرامی

 

      مسابقه سالانه عکس خبری  ( ورلد پرس فتو )  برندگان خود را در ده دسته خبری اعلام کرد. این مسابقه بزرگ جهانی که چهل و نهمین دورة خود را در هلند برگزار می کند همه ساله آثار عکاسان حرفه ای خبری را در یک رقابت بین المللی در  دسته بندی های(خبرهای لحظه ای – خبرهای عمومی- مردم در خبرها- زندگی روزمره- پرتره- حرکات و چهره های ورزشی- عکاسی معاصر- هنرها و سرگرمی – علم و تکنولوژی و طبیعت) به نمایش می گذارد.

    در این دوره از نمایشگاه تعداد 83044  عکس از 4448 عکاس ارسالی از 122 کشور جهان و به مدت 12 روز در آمستردام هلند به صورت دیجیتال مورد قضاوت قرار گرفتند.

 (ورلد پرس فتو ) همه ساله یک عکس خبری را  بعنوان عکس سال برمی گزیند که در این دوره نیز عکسی از فینبار اورآلی ( Finbarr oreilly ) عکاس کانادایی خبرگزاری رویتر را بعنوان عکس سال 2005 انتخاب نمود. این تصویر انگشتان لاغر کودک یک ساله ای را نشان می دهد که در حال فشردن لبهای مادرش است و در یک درمانگاه تغذیه اضطراری در تاهوها در شمال غربی نیجر عکاسی شده است.

هجوم ویران کننده ملخها وخیم ترین خشکسالی در دهه اخیر بود که میلیونها نفر را در این کشور با کمبود غذا در این منطقه از آفریقا مواجه کرد.

جیمز کولتون رئیس هیات داوران ( ورلد پرس فتو ) در توصیف این عکس برنده می گوید: این تصویر مرا از همان اولین باری که در دو هفته پیش آن را دیدم متحیر کرده و بعد از دیدن هزاران عکس در تمام مدت مسابقه ذهنم را به خود مشغول کرده بود ، به نظر من این تصویر همه چیز دارد، زیبایی ، ترس، نومیدی      و تصویری است  ساده، ظریف و پرتحرک .

   هیات داوران این دوره مرکب از عکاسان خبری برتر جهان ، ادیتورهای عکس و مدیران هنری از یازده کشور جهان آثار 63 عکاس از 25 کشور جهان (آرژانتین- بنگلادش- کانادا- شیلی- کلمبیا- جمهوری چک – دانمارک- فرانسه- یونان- مجارستان- هند- ایرلند- اسرائیل- ایتالیا- لبنان- هلند- نروژ- چین- لهستان- روسیه و آفریقای جنوبی)  در ده دستة موضوعی را بعنوان برنده اعلام نمود.

   (فینبار اورآلی ) برنده سال ( ورلد پرس فتو 2005 ) جایزه خود به مبلغ ده هزار یورو را طی مراسمی که در سوم اردی بهشت در(اود کرک) آمستردام برگزار می شود دریافت خواهد کرد و بعلا وه شرکت کنون نیز همچون سال گذشته یک دوربین دیجیتال  Canon EOS 1D Mark II به وی اهداء خواهد کرد.

   در ایام برگزاری مراسم  برنامه سخنرانی ، گفتگو و نمایش آثار برپا خواهد بود و سه نمایشگاه نیز شامل عکسهای برندة ورلد پرس فتو ، منتخبی از عکسهای (  فینبار اورآلی ) برندة سال و  همچنین نمایشگاهی از آثار 12 شرکت کننده در کلاسهای آموزشی (جاپ اسوارت) افتتاح خواهد شد.

عکسهای برگزیده  ( ورلد پرس فتو ) طی یک سال آینده در 85 نقطه جهان و در بیش از چهل کشور به نمایش گذاشته خواهد شد .

جایزه ویژه ریاست جمهوری ایتالیا

  1. the International Photographic 
     
    “the Hat in the
    World

 

جایزه ویژه ریاست جمهوری ایتالیا برای یک عکاس ایرانی

ویک جایزه برای موسسه آبگینه

 در نمایشگاه بین المللی هنر عکاسی ایتالیا

 

 

     سید علی سیدی از عکاسان فعال کشورمان در هجدهمین نمایشگاه بین المللی هنر عکاسی ایتالیا موفق به دریافت جایزه اول مدال نقره ریاست جمهوری ایتالیا و و همچنین لوح نقره موسسه ملی (CIFA  ) از این نمایشگاه گردید .

علاوه بر این « موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه » از کشورمان  نیز بعنوان بهترین گروه عکاسی در بین کلوپ های شرکت کننده از سراسر جهان و به دلیل حضور با کیفیت و ممتد ، لوح افتخار و مدال نقرةاهدائی برگزار کننده را به خود اختصاص داد .

از سوی دبیر این نمایشگاه  عکاس برگزیده و نمایندگانی از موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه جهت شرکت در مراسم افتتاحیه و اهداء جوایز  به این کشور دعوت شده اند.

 این نمایشگاه با عنوان « کلاه در جهان » به نگرشهای خلاقانة عکاسان در زمینة پوشش سر و مردم شناسی ملل جهان می پردازد و از سوی موسسه فرهنگی و گالری (CIFA  ) و با حمایت یونسکو , شورای شهر , شهرداری , وزارت فرهنگ و چندین موسسه دیگر برگزار می شود .

مراسم افتتاحیه و اهدای جوایز برندگان در مورخة 9 مهرماه سال جاری  در شهر « الساندریای ایتالیا » برگزار خواهد شد و پس از آن آثار فوق در شبکة اینترنت به آدرسwww.cifathehat.itبه نمایش گذاشته خواهد شد .


 

 

درخشش عکاسان  ایرانی  در مسابقه بین المللی عکاسی ونیز

   عکاسان مشهدی با کسب سه مدال طلا- نقره و برنز و  همچنین لوح افتخار از نمایشگاه بین المللی عکاسی ونیز کشور ایتالیا خوش درخشیدند.

  در این نمایشگاه  (علی سیدی) با کسب مقام اول در بخش کودکان موفق به دریافت مدال     طلا و لوح افتخار  ( مجید جلالیان ) در بخش طنز مدال نقره و لوح افتخار  و ( ابراهیم بهرامی) مدال برنز و لوح افتخار و همچنین علیرضا عطاریانی نیز در بخش عمومی لوح تقدیر دریافت نمود.

  این نمایشگاه در مهرماه سال جاری در موزه هنرهای معاصر شهر ونیز در ایتالیا با حضور نمایندگانی از سفارت کشورمان در رم گشایش یافت.

         عکاسان فوق تنها نمایندگان ایرانی شرکت کننده در این دوره از نمایشگاه بودند.

               خبر وعکسهای برنده در شبکه اینترنت به آدرس http://www.vipc.it

 قابل مشاهده است.

 

 

 





Standpoint of Criticism in Photography

Ebrahim Bahrami

 

   Photography is an art and a phenomenon that teaches, gives information, records and reviews memories. Today it is a non-separable part of the life of man.

   Every photograph, no matter what it is intended for or how it may be applied, has a series of visual values. Some of them include points which can only be elucidated through intuition and the secrets therein be revealed. All photographs have some signs in them even the worst ones which have been shot by interested beginner photographers. These photographs are especially important because they have the least visual information in them.

   Any piece of work of art is perfect in combination with the addressee and therefore creating one without the addressee doesn’t mean anything. In the process of producing a piece of work of art, the artist and the addressee are the necessary factors at the apexes of a triangle. By omitting the artist, no work of art will be created,, and by neglecting the addressee, the work will only be a useless product and will eventually vanish.

   Analyzing and criticizing a photograph brings about the link between work of art, artist and addressee causing the addressee to benefit from the thoughts of the artist and the complexity of the subject. Therefore, every effort for understanding, evaluating and recognition of a piece of work of art, on the part of the addressee, is of great value. Although the photograph itself gives the best interpretation and conclusion and should talk itself, a general survey and analysis of the theme and structure can help the addressee to increase his understanding. Studying the inner atmosphere of the photographs may contain real themes or post-real, poetical, imaginary or philosophical, and are cases that should be studied in analyzing and interpreting photographs.

   Usually in analyzing a photograph we can study about its application, historical, psychological and social interest as well as artistic views and technical aspects. Although there is no fixed formula and method for analyzing and elucidating photographs and writers try to give different explanations using their creative skills, we can not neglect a series of common rules. As understanding and perceiving the content of a photograph necessitates seeing, studying and intuition, an analyst should be equipped with the knowledge.

   An analyst studies the photograph both in form and content and discusses about different aspects of structure and composition. Writers, who analyze, interpret and criticize photographs scientifically and justly, really fill the gap between photographer’s point of view and the addressee. It is also important that every addressee, regarding his visual knowledge and personal beliefs, can have his concept of the way of expressing and the structural form and contents of the photographs. And it is natural that the more skilful and efficient the addressee with closer relations with the photographer, the more easily can he communicate with the photographs as a form of work of art.

   Analyzing photographs can relieve the addressee from hesitation and confusion .He expects to get more information within the photographs as well as visual insight by reading essays criticizing them and in this way find the hidden secrets clearly. Thus he will have the opportunity to enjoy a pleasant concept through realizing aesthetical values. Some photographs can be exposed to various interpretations and views, therefore, the critic or analyst can open up these points to put forth a scientific and understandable atmosphere of this media, photography, through which new abilities and creative talents will be known.

   Critics or people, who deal with photographs, should be aware of this fact that every photograph has its own addressee. One person may be more intimate with the photograph, the other less. A critical text can also arouse different opinions. One person may accept the writer’s point of view while another may oppose it and a third may accept only a part of it. If the criticism is a scientific one, general and just, it can attract a greater number of addressees. On the other hand the value of criticism and analysis will come into light. Hence the addressee should welcome it.