مسابقه جهانی عکس مطبوعاتی (World
Press Photo Contest) یکی از معتبرترین رقابتهای عکاسی خبری و مستند در
جهان است که هر ساله توسط بنیاد World Press Photo در آمستردام، هلند
برگزار میشود. این مسابقه به منظور شناسایی و تقدیر از بهترین آثار عکاسی
خبری و مستند تولید شده در سال گذشته برگزار میگردد.
در ادامه منتخبی از عکس های این نمایشگاه را می بینید .
هائیتی با موج بیسابقهای از خشونت گروههای تبهکار دستوپنجه نرم میکند. از زمان ترور رئیسجمهور موئیز در سال ۲۰۲۱، گروههای مسلح بهسرعت گسترش یافته و خشونت شدت گرفته است. حدود ۳۰۰ گروه مجرمانه در کشور فعال هستند و بر مناطقی که ۲.۷ میلیون هائیتیایی در آن زندگی میکنند، تسلط دارند. خشونت باندها، که به سطح درگیریهای مناطق جنگی رسیده، شامل قتل، ناپدید شدن اجباری، شکنجه، آتشسوزی عمدی و خشونت جنسی سیستماتیک، بهویژه علیه زنان و کودکان، است. این بحران ریشهای عمیق در گذشته استعماری هائیتی، بردهداری و بدهی فلجکننده استقلال دارد که توسط فرانسه تحمیل شد و نابرابریهای بلندمدت را تشدید کرد. این پروژه، که توسط یکی از ساکنان پورتو پرنس عکاسی شده، جنبه انسانی این بحران را فراتر از آمار و ارقام به تصویر میکشد.
این پروژه سفرهای پرمخاطره مهاجرانی را مستند میکند که از داریِن گَپ عبور میکنند؛ منطقهای ۱۰۰ کیلومتری از جنگلهای انبوه که کلمبیا را به پاناما متصل میکند.
از سال ۲۰۲۱ تاکنون، بیش از یک میلیون نفر از این مسیر عبور کردهاند. آنها از ملیتهای گوناگونی هستند:
افغانها که از حکومت طالبان گریختهاند،
ونزوئلاییها که به دنبال پناه از فروپاشی اقتصادی هستند،
چینیها که از استبداد فرار کردهاند،
و بسیاری دیگر که رؤیای زندگی بهتر را در سر دارند.
اما این مسیر پر از خطر است:
رودخانههای خروشان،
زمینهای سخت و ناهموار،
و تهدید همیشگی خشونت و استثمار.
بسیاری هرگز به مقصد نمیرسند. آنهایی که موفق میشوند، تازه در آغاز سفری دشوارتر از آمریکای مرکزی و مکزیک به سمت ایالات متحده قرار میگیرند.
|
دو مورد از قدیمیترین و معتبرترین باشگاههای فوتبال برزیل در ورزشگاه مِس مونومنتال در بوئنوس آیرس، آرژانتین برای فینال جام لیبرتادورس کونمبول (CONMEBOL Libertadores) به مصاف یکدیگر رفتند. بوتافوگو، تیمی که پیش از این هرگز این جام را نبرده بود، با نتیجه ۳-۱ رقیب خود اتلتیکو مینیرو را شکست داد. هزاران هوادار بوتافوگو که این مسابقه را از طریق صفحهنمایشهای ورزشگاه نیلتون سانتوس، ورزشگاه خانگی این تیم در ریو دو ژانیرو، برزیل تماشا میکردند، پیروزی تاریخی تیمشان را جشن گرفتند.
بین آوریل تا ژوئن ۲۰۲۴، بارندگی بیسابقه در ایالت ریو گرانده دو سول، برزیل منجر به بدترین سیل در تاریخ این منطقه شد. بیش از نیممیلیون نفر آواره شدند و بیش از ۱۸۳ نفر جان باختند.
به گفته دانشمندان، تغییرات اقلیمی – که عمدتاً ناشی از سوزاندن سوختهای فسیلی، از جمله سوختهای مورد استفاده در سفرهای هوایی است – تقریباً به طور قطع شدت این سیلها را افزایش داده است.
در بستر بحران جهانی اقلیم، این تصویر از یک هواپیما معلق میان آسمان و آب به نمادی شوم و هشداردهنده تبدیل میشود.
در سال ۲۰۲۳، ماریا کورینا ماچادو در انتخابات مقدماتی مخالفان پیروز شد تا در انتخابات ریاستجمهوری با نیکلاس مادورو رقابت کند، اما مقامات ونزوئلا پس از آن او را از نامزدی محروم کردند.
در نتیجه، او از ادموندو گونزالس اوروتیا، سفیر پیشین، به عنوان نامزد مخالفان حمایت کرد و کارزار انتخاباتی او را در سراسر کشور رهبری کرد.
پس از انتخابات، مقامات مادورو را برنده اعلام کردند، اما مخالفان نتایج را به چالش کشیدند و به آمارهایی اشاره کردند که نشان میداد گونزالس پیروز شده است.
ادعاهای تخلف انتخاباتی باعث شد که بسیاری از کشورها مشروعیت نتیجه انتخابات را زیر سوال ببرند.
با وجود این، مادورو در قدرت باقی ماند و گونزالس به تبعید مجبور شد، در حالی که ماچادو همچنان در خفا به عنوان رهبر اپوزیسیون و چهرهای کلیدی در تلاش برای تغییرات سیاسی باقی مانده است.
کولبران (باربران مرزی) کالاهایی مانند لوازم خانگی، تلفنهای همراه و پوشاک را بر دوش خود از عراق و ترکیه به کردستان ایران منتقل میکنند.
دولت ایران واردات بسیاری از این کالاها را ممنوع کرده است تا از تولید داخلی حمایت کند و در مواجهه با تحریمهای غربی، ارز خارجی را حفظ کند.
دههها حاشیهنشینی و تبعیض علیه کردها باعث بیکاری گسترده در این منطقه شده و بسیاری را به کولبری سوق داده است. افزون بر این، بسیاری از کولبران، این کار را مشروع میدانند، زیرا خود را با کردهای آن سوی مرزهای ملی که به رسمیت نمیشناسند، همبسته میبینند.
با این حال، کولبران با خطر مرگبار تیراندازی توسط نیروهای امنیتی و گشتهای مرزی ایران روبهرو هستند.
در ژوئیه ۲۰۲۴، اعتراض دانشجویی علیه سهمیهبندی محدودکننده مشاغل دولتی به یک قیام گسترده علیه دولتی متهم به بازداشتهای غیرقانونی، ناپدیدسازیهای اجباری و سرکوب گسترده مخالفان تبدیل شد.
این ناآرامیها در بحبوحه مبارزات برای انتخابات عادلانه و قانون امنیت سایبری بحثبرانگیزی که آزادی بیان را تهدید میکرد، رخ داد.
اگرچه اعتراضات در ابتدا مسالمتآمیز بود، اما پس از سرکوب شدید معترضان توسط نیروهای دولتی و شبهنظامیان حامی حکومت، اوضاع به خشونت کشیده شد. در این سرکوبها دستکم ۱,۴۰۰ نفر کشته شدند.
تا اوت ۲۰۲۴، رژیم سقوط کرد. شیخ حسینه، نخستوزیر، استعفا داد و به تبعید رفت، و ژنرال واکر-اوز-زمان، فرمانده ارتش، تشکیل یک دولت موقت را اعلام کرد.
اسرائیل در طول سال ۲۰۲۴ به جنگ در غزه ادامه داد و بخش بزرگی از این منطقه را ویران کرد.
بر اساس گزارش سازمان ملل:
بیش از ۶۰٪ از خانهها تخریب شدهاند،
۹۵٪ از بیمارستانها از کار افتادهاند،
نزدیک به دو میلیون نفر آواره شدهاند،
مردم با کمبود شدید غذا، آب آشامیدنی سالم و دارو، ناشی از محدودیتهای اسرائیل، دستوپنجه نرم میکنند.
با توجه به ممنوعیت ورود خبرنگاران بینالمللی به غزه، عکاسان محلی با به خطر انداختن جان خود، این جنگ را مستند کردهاند.
یکی از این عکاسان، که خود نیز اعضای خانوادهاش را از دست داده است، میگوید:
"هر بار که از خانهای ویرانشده عکس میگیرم، خانه خودم را به یاد میآورم. هر بار که زخمیها و شهدا را از زیر آوار بیرون میکشند، پدر و خواهر و برادرهایم را به خاطر میآورم."