Introduction: Photography in the short span of its first 164 years has become the most common form of image  making. As 'the' means of visual communication, it is indispensable. As an art form, it offers opportunities, which differ greatly from painting and other picture-making techniques that rely on manual and visual skills. The camera itself is no more able to produce pictures, which can be ranked as art than any other tool. But in the hands of an artist who has mastered its esthetic capabilities, powerful and imaginative works of art have been produced in such number, and with such consistency, that the question "is photography an art?" can be answered affirmatively.

THE EARLY YEARS  The world at large first learned how to make photographs in 1839. In that year two basic processes were made public: the Daguerreotype and the Calotype, Both came into being to satisfy the needs for a way to make pictures easily, quickly and accurately, without artistic training and skill. Many short cuts had already made every man something of an artist. One of these was the camera obscura (literally, ‘dark room"). Early Camera Obscura Some of these early "cameras" were actually rooms in which one wall contained a lens. Danielo Earbaro, an Italian living in 1568, tells us to hold a piece of white paper about a foot away from the lens. "There on the paper," he says, "you will see the whole view as it really is, with its distances, its colon and shadow and motion, the clouds, the water twinkling, the birds flying. By holding the paper steady you can trace the whole perspective with a pen, shade it and delicately color it from nature." It was awkward to transport such big cameras, and by 1800 a more portable camera was in general use. Constructed like a box with a lens at one end and a translucent screen of ground glass at the other which caught the image so it could be seen from the outside, they were almost identical to view cameras in use today. Their purpose was the same: to form an image, which could be recorded. Photography is nothing more than a record of the camera image made by chemical means with an accuracy and speed beyond the skill of any human hand. Tom Wedgwood (1711-1805) The first attempt to capture the image off the camera chemically was made by Tom Wedgwood, son of the famous English potter. "White paper, or white leather," he said in 1802, "moistened with solution of nitrate of silver, undergoes no change when kept in a dark place; but on being exposed to the daylight, it speedily changes color, and after passing through different shades of gray and brown, becomes at length nearly black. When the shadow of any figure is thrown upon the prepared surface, the part concealed by it remains white and the other parts speedily become dark...." Thus if he put a flat object, such as a coin, key, or leaf, on the surface of his treated paper and left the paper in the sun until it turned black, he would have a white silhouette of the object on a dark ground. But as he looked at the finished pictures, or "profiles" as he called them, the white silhouettes began to darken until they disappeared, and the paper became uniformly dark. "No attempts that have been made to prevent the uncolored part of the copy or profile from being acted upon by the light have as yet been successful," he noted. He tried to use the paper to record the image formed by the camera, but they were "found too faint to produce, in any moderate time, an effect upon the nitrate of silver." This basic experiment remained and forgotten in the pages of the learned Journal of the Royal Institution. Sample  'Photogram' Sample  'Photogram' Today we know this process as 'photograms' or 'solargrams' or 'solargraphics'. This process can be a great addition as a classroom activity for students leaning the basic concepts of photography. For information on 'solargraphics' materials check out: http://www.acorn-group.com/p1371.htm Nicephore Niepce (1765-1833) In the heart of France, in the little town of Chalon-sur-Sa6ne near Dijon, an amateur inventor by the name of Nicephore Niepce was unknowingly repeating the work of Wedgwood. By 1816 he made a picture with a camera, but was not satisfied. "This is but an imperfect trial," he wrote his brother. "The background of the picture is black, and the objects white, that is, lighter than the background." This is the first known photograph. There is little merit in this picture other than that fact. It is difficult to decipher: the building is on the left, a tree a third in from the left, and a barn immediately in front. The exposure lasted eight hours, so the sun had time to move from east to west, appearing to shine on both sides of the building. The camera taking this image was invented by Joseph Nicephore Niepce. While Niepce was perfecting his technique, he heard about similar experiments made by Louis Jacques Daguerre in Paris. He got in touch with Daguerre and eventually became his partner.

مقالات عکاسی


Digital Photography
Crafting Images



The Nature Of Light

 موقعیت های زندگی

در عکس های « آلن ژینو »

ابراهیم بهرامی

 نمایشگاهی از آثار «  پیتر آلن ژینو»‌ عکاس فرانسوی الاصل  به همت مجلة عکس و شرکت کداک دراکثر شهرهای بزرگ از جمله    تهران، اصفهان ، شیراز ، تبریز، مشهد و قزوین به نمایش درآمده است

وی که متولد امریکااست تاکنون از مناطق مختلف جهان همچون خاورمیانه ، آمریکای لاتین و همچنین آفریقا زیمبابوه ، اوگاندا، آنگولا ) برای مؤسسات و آژانس های بین المللی عکاسی نموده است . مطلب حاضر نگاهی
دارد به آثار این نمایشگاه و موضوعی که وی در منطقه ای از آفریقا بدان پرداخته است

در دنیای امروز عکس ها ما را احاطه کرده اند و به صورت جزیی لاینفک از زندگی امان در آمده اند ، این عکسها می توانند تصاویری از عکس های خبری، تبلیغاتی، آموزشی و یا علمی باشند که دراغلب روزنامه ها و مجلات شاهد آن هستیم یا عکس هایی که به روایت خاطرات فردی   می پردازند و لحظات گذرای ما را به ثبت می رسانند . در این میان علاقه مندانی هستند که با مراجعه به نمایشگاه های عکاسی و یا مشاهدة مجموعه عکس های عکاسان تمایل به دیدن عکس هایی ژرف تر و با مضامین مختلف را دارند ،این عکسها می توانند اندیشه های مخاطبین را به چالش بکشند و یا آنها را وادار به تعمق بیشتر در مسائل اجتماعی کنند و اینجااست که رسالت عکاسان در ارایه آثار هنری اهمیت بسیاری  می  یابد.                                   
   عکاسان می توانند همانند روانشناسان و جامعه شناسان در پیشبرد و تعالی جامعه مؤثر باشند و با ثبت زیبایی ها و نازیبایی های زندگی ، معضلات و مشکلات اجتماعی و نیز کالبد شکافی تصویری  واقعیت های جامعه ، نقش بسزایی در سیستم های تصمیم گیری اجتماعی داشته باشند.      « پیتر آلن ژینو»  از جمله عکاسانی است که با آگاهی از مخاطره آمیز بودن شیوة عکاسی خود وارد اجتماع بزرگ جهانی شده و با حضور در مناطق پر تنش جهان از جمله خاورمیانه ، آفریقا و آمریکای لاتین توانسته است به ثبت شرایط و موقعیت های مختلف این مکانها بپردازد .                   

     نمایشگاه حاضر او که نگاهی دارد به بخشی از زندگی مردم درمنطقه ای از دنیا به صورت مجموعه ای ارائه شده اند  که ما را وارد اجتماعی ساده و  بی پیرایه به آفریقامی برد از زندگی و کار مردم آنجا می گوید  ، چهره های آنها را به ما می نمایاند و گوشه هایی از مراسم و فرهنگ آن منطقه را به صورت عکس برایمان به نمایش می گذارد، تا ما که ممکن است در هیچ زمانی فرصت دیدار از این منطقه را پیدا نکنیم از طریق این تصاویر با گوشه ای از زندگی همنوعان خود در این کرة خاکی آشنا شویم . ژینو در این مجموعه و یا حتی در دیگر مجموعه هایش  تکه هایی متوقف شده از لحظاتی گذرا را در این دنیای بزرگ برایمان به نمایش می گذارد .                                     

در تصاویر اوزندگی جاریست ، زندگی خیلی پیچیده نیست ، کودکان شادند ، مردم در  جشن هایشان به پایکوبی می پردازند ، کارگران به کارهایشان مشغول اند و عده ای نیزدر استراحت و کوچه نشینی جلوی منازلشان این کاوشگر تصویر را به نظاره نشسته اند.                   

دقیق شدن به آنها ما را بیشتر وارد زندگی ا شان می کند ،  در این عکس ها ما فقط اطلاعاتی در مورد  نژاد ، پوشش ، کار و   چهره های مردم این منطقه دریافت می کنیم  و در این میان چهره نگاری های عکاس که به شکل پرتره های محیطی از این مکان ارائه شده اند، قابل تأمل هستند ، والبته مشخص  نیست برخی چهره ها که نگاه های نافذ آنان از قاب بیرون می زند و مخاطب رامی نگرند ، چه  می خواهند بگویند.                   
    « آلن ژینو»  در تک چهره هایی که در نماهای بازتری گرفته، به دلیل استفاده از عناصر بصری  محیطی موفق تر است ، رنگ در آثار« آلن ژینو» مرده است چون به راستی رنگی در این زندگی دیده  نمی شود . عکس های او همگی سیاه وسفید عکاسی شده و به صورت تمام کادر چاپ شده اند زیرا او خواسته است واقعیت موجود را همان طور که دیده است با همان زاویه ای که دوربین ثبت نموده به مخاطب انتقال دهد هر چند می توانست با اصلاح کادر در برخی از عکس ها به قدرت و تاثیر بصری آنها بیفزاید.                                              
       در آثار ارائه شده مشخص است که عکاس به قصد کاری از پیش تعیین شده، عکس ها را نگرفته بلکه او همان طور که خود می گوید، به دنبال مشاهده روابط انسانی و کشف و ترجمان شیوه های مختلف زندگی و نیز ثبت فرهنگ ها و زندگی روزمرة مردم جهان از دریچة دوربین خود است.هر چند« آلن ژینو» در پی کشف رازهای درونی انسان ها و ارتباط با مخاطب در آثار ارائه شدة حاضر نتوانسته موفق عمل کند و بیننده آثار او را با یک سردرگمی موضوعی در نمایشگاه به پایان می برد ، ولی عکسهای او از موقعیت های مختلف جهان که ممکن است در طی زمان تغییر یابند و یا از بین بروند، به عنوان اسنادی که لحظاتی از تاریخ و اجتماع عصر حاضر را نشان می دهند، قابل ستایش است.    

فراخوان اولین جایزه عکس کاوه گلستان

گالری گلستان اولین مراسم اهداء جایزه عکس کاوه گلستان را زیر نظر شورای سیاستگذاری این جایزه در مهرماه سال ‏‏1383 برگزار می کند. بدین منظور از کلیه عکاسان کشور دعوت می شود برای زنده نگهداشتن یاد و خاطره کاوه در این ‏مسابقه شرکت کنند.‏

شرایط و مقررات
مسابقه در سه بخش: تک عکس خبری، گزارش تصویری ‏‎(picture story)‎‏ و معرفی یک استعداد جوان برگزار خواهد ‏شد.‏
منظور از گزارش تصویری گزارشی است که عکس های آن حول یک موضوع یا مضمون مرکزی طراحی شده باشد. ‏نظم و سامانی که براساس آن عکس های یک گزارش تصویری ارائه می شوند باید دارای سمت و سویی منطقی باشد، اما این ‏سمت و سو الزاماً به صورت پیاپی (دارای توالی زمانی) نیست.‏
‏1.‏شرکت کنندگان می توانند در بخش تک عکس، حداکثر 5 عکس. و در بخش گزارش تصویری، حداکثر 2 گزارش که ‏هر گزارش شامل 5 تا 15 عکس باشد ارسال کنند.‏
‏2.‏عکس ها باید حداقل در ابعاد 25*20 سانتیمتر ارسال شوند.‏
‏3.‏عکس های دیجیتالی فقط به صورت چاپی (پرینت) همراه با لوح فشرده (‏CD‏) تصویر در اندازه 25*20 سانتی متر با ‏حداقل ‏DPI‏300 پذیرفته می شوند.‏
‏4.‏هیچگونه مسئولیت ناشی از ارسال نامناسب پستی آثار، متوجه برگزار کننده نخواهد بود. ‏
‏5.‏از آثار پذیرفته شده جهت چاپ برای معرفی مراسم در رسانه های مختلف و سایر مصارف مرتبط با مراسم ‏استفاده خواهد شد.‏
‏6.‏حداکثر 3 ماه بعد از برگزاری نمایشگاه، عکس های شرکت کنندگان عودت داده خواهد شد. (در عودت کلیه آثار ‏نهایت دقت به عمل خواهد آمد).‏
اسامی هیأت داوران متعاقباً اعلام خواهد شد.‏

جوایز:‏
‏●‏جایزه اول بخش تک عکس خبری: نشان کاوه و یک میلیون تومان.‏
‏●‏جایزه اول بخش گزارش تصویری: نشان کاوه و یک میلیون تومان.‏
‏●‏جایزه معرفی استعداد جوان: نشان کاوه و یک میلیون تومان.‏
شرکت کنندگان می توانند آثار خود را تا تاریخ اردیبهشت ماه سال 83 به دبیرخانه مسابقه به نشانی: تهران، خیابان شهید ‏کماسایی، گالری گلستان شماره 42 ارسال کنند.‏
اعضای سیاستگذاری لیلی گلستان، رعنا جوادی، سیما افشار، بهمن جلالی و کاوه کاظمی

 

A     B     G     I     N     E     H    


حضور موفق عکاس خراسانی در چهل و ششمین نمایشگاه بین المللی هنر عکاسی دام دام کشور هند

یکی از آثار عکاسی مهدی فتحی از عکاسان فعال مشهدی به عنوان تنها نمایندة عکاسان کشورمان مورد پذیرش هیئت داوری چهل و ششمین نمایشگاه بین المللی هنر عکاسی دام دام کشور هند قرار گرفت و به این نمایشگاه راه یافت .

 آثار برگزیده از کشورهای مختلف جهان در حاشیة هفتمین کنفرانس بین المللی عکاسی در شهر کلکته به نمایش در خواهد آمد و از این عکاس بهمراه 4 نفر دیگر از عکاسان مؤسسة تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه جهت حضور در این کنفرانس و ارائه مقالات تخصصی دعوت شده است.

گفتنی است این نمایشگاه و کنفرانس تحت امتیاز فدراسیون بین المللی هنر عکاسی که مقر آن در لوکزامبورگ است و با همکاری مؤسسة فیلمسازی ساتیاجیت رای فیلمساز شهیر هند در ژانویه سال 2004 میلادی در شهر کلکته برگزار می شود.

مهدی فتحی از عکاسان فعال استان خراسان است که بیشتر در زمینة عکاسی مستند اجتماعی فعالیت دارد که آثار وی در چندین نمایشگاه بین المللی حائز رتبه هایی گردیده است .

 خبر و عکسهای برنده در شبکه اینترنت سایت http://www. padonline.com قابل دیدن می باشد .

Abgineh Photographic Research
and  Studies  Institute  Aims


Nowadays artistic activities along with new scientific achievements have taken a new form in presentation and it is inevitable for the artists of our country to keep pace with these changes.
Research and study of modern technology, artistic theories , styles and creative ideas are very essential for the betterment and uplifting of the works of our artists who are to be criticized artistically. The study of discussions on modern issues have created new theories and it is certain that all these improvements have much to do in bringing about new aspects of life through the eyes of our artists.
It is, therefore necessary for them to have a good knowledge of the status of art ,especially photography in the world today which will enable them to have a broader artistic view and to create fascinating works of art.
With respect to this truth and the need of the artists to have access to all these ,the Abgineh Photographic Research and Studies Institute has started this institute to exchange information through internet and to provide a photographic bank to learn about international photo exhibitions , societies ,museums and photographic products and make all these available to photographers ,research centers ,universities ,instructional centers and professional societies.

«Documentary photography»

« عکاسی مستند »

«Documentary photography»

        عکاسی مستند شاخه ای از عکاسی است که به ارائه اطلاعات و انعکاس واقعیات یک رویداد از طریق عکس بعنوان یک اثر اسنادی می پردازد. عکاسی در این نوع ارائه فراتر از هر زبان گویای دیگری و بدون هیچگونه محدودیتی مرزهای سرزمین های مختلف را در می نوردد و بر روند رویدادها و افکار مردم جهان تأثیر می گذارد .

عکسهای مستند ،اسنادی واقعی از دوران زندگی های مختلف هستند که در عصر پیدایش عکاسی فرصت یافته اند  ثبت شوند  و اهمّیت آن زمانی آشکار می شود که از این عکسها بعنوان یک سند مهّم در واقعیتهای یک موضوع استفاده می شود .

      «آرتور روتشتاین» عکاس خبری آمریکایی می گوید:  ” یک عکسِ مستند مدرک و گواه یک واقعه است. وی عکسهای خبری را شامل عکسهای مستند می داند که کاربرد اصلی آنها در جراید و نشریات است. ”

عکسهای مستند همچنین  می توانند بر انگیزاننده احساسات وعواطف  در افکار عمومی شوند. دوربین در این میان ابزاری است که با ثبت وقایع و موقعیتها به انتقال احساس ، اندیشه و برداشت انسان از موضوعی می پردازدو کامل کننده دید  ، نگرش و ذهنیت عکاس است. عکاس با درک عمیق، احساس و برداشت صحیح از موضوع و در نهایت امانت داری، صداقت، آگاهی و تعهد موجب ارتقای سندیت یک عکس می شود و چنانچه او  با نزدیک شدن محتوایی به موضوع که عموماً همراه  با نگرشی آمیخته با آگاهی و درک صحیح آن است  ، از قالب های بجا و منطقیِ ساختاری در ارائه عکس سود  جوید ، اثر او نه تنها بعنوان  سندی  تصویری و قابل استناد مورد توجه قرار می گیرد  ، بلکه از آن  بعنوان یک اثر هنری خلاق و   تأثیرگذار نیز یاد خواهد  شد. 

          «هنری کارتیه برسون» اعتقاد دارد ”برای معنا بخشیدن به جهان ، عکاس باید خود را در میان آنچه که در منظره یاب دوربین جای می دهد احساس کند.” استفاده از عوامل بیانی در عکاسی که بصورت هم ارتباط با موضوع بهره گرفته می شود ،به لحاظ قدرت بیان و  زیبایی شناسی تصویر حائزاهمًیت است و شناخت، سازماندهی و کاربرد صحیح عناصر زیبایی شناسی به عکاس کمک می کند تا در بیان  بطور تأ ثیر گذارتری عکس خود را ثبت نماید .

          در تاریخ عکاسی مستند همواره عکاسانی بوده اند  که در راه ارتقاء اطلاعات عموم مردم  و ثبت رویدادهای مهًم تاریخ در یک قرن گذشته عکسهای بسیاری را  مستند گونه و در صداقت کامل  به دیدگان مردم جهان هدیه نموده اند و بسیاری  حتی جان خود را نیز از دست داده اند بطوریکه از عکسهای مستند، و فراموش نشدنیِ این عکاسان بدلیل اهمًیت وقایعی که در دوران مختلف رخ داده اند بعنوان اسناد بشری یاد می شود.

گذشت زمان بر سندیت این عکسها که یادآور گذشته ها ، تاریخ، فرهنگ و خاطره های تلخ و شیرین عصر هاست و رابطه های اساسی با زندگی ما دارند می افزاید  و نقش و اهمًیت عکاسی را دو چندان می کند.

ابراهیم بهرامی