در دهه 1930 میلادی مجلۀ لایف یکی از معتبرترین نشریات اجتماعی با ورود به عرصۀ مطبوعات و پرداختن به موضوعات مختلف که موجب رونق بخشیدن به عکاسی مطبوعاتی شد در بیانیۀ تأسیس خود چنین اعلام می دارد. دیدن« لایف» به معنای نگریستن به دنیا و شاهد عینی بودن رویدادهای بزرگ است. نظاره گر چهره های فقر عجیب و شگفت انگیز است و...اینکه ببینیم انسان چگونه کار می کند، اکتشافاتش چیست و ...« لایف» یعنی دیدن چیزهایی که هزاران کیلومتر از ما دورند، چیزهایی در پشت دیوارها، در محدودۀ اتاق ها و ... با مطالبی که در این بیانیه آمده است این مجله تعریف کاملی از دامنۀ موضوعات و حوزۀ عکسهای مطبوعاتی ارائه داده است که به بررسی تصویری جوانب مختلف زندگی روزمرۀ مردم، اتفاقات، کارها و فعالیتهایی که کمتر در دسترس نگاه همگانی است می پردازد. امروزه به دلیل استفادۀ بیشتر مردم از روزنامه ها و مجلات در اوقات فراغت خود حتی می بینیم در پارکها و معابر پررفت و آمد اتوبوس ها و قطارهای شهری مشغول به مطالعه هستند و گسترش تأثیر عکس ها در ارائه اطلاعات مستند تصویری و همچنین ارتقای سطح علمی و آگاهی مردم بعنوان مکمل موضوعات مطبوعاتی بدلیل زبان گویای ارتباطی اش به جزئی جدایی ناپذیر در نشریات درآمده و مورد توجه قرار گرفته است. با ورود عکاسی به مطبوعات تصاویر جایگزین صدها کلمه ای می شود که می تواند واقعه ای را توصیف یا حرفی را با نگاه انتقادی بیان کند . نیروی بصری و تأثیر گذار عکس آنقدر اهمیت یافته که اغلب نشریات جهان با استخدام عکاسان خبره و تهیه عکس های ناب مطبوعاتی و خبری به اعتبار نشریه خود می افزایند. عکس های مطبوعاتی علاوه بر اینکه به ثبت رویدادهای اجتماعی و زندگی روزمره می پردازند می توانند بعنوان رسانه ی صادق در بیان واقعیت های اجتماعی هشدارهایی در جهت بهبود وضعیت زندگی و حتی یک رفرم اجتماعی بدهند این عکس ها حتی می توانند بدلیل قدرت بیانشان وجدان عمومی را در برابر ناملایمات, سختی ها و تبعیض ها برانگیزانند. در حال حاضر عکس های خبری در کوتاهترین زمان ممکن وارد رسانه های نوشتاری و اینترنتی می شوند و در دسترس عموم قرار می گیرند و اگر واقعۀ مهمی در گوشه ای از دنیا بیفتد با توجه به گستردگی اطلاع رسانی حتماً ساعتی بعد عکس های آن را حداقل از طریق سایت های اینترنتی و خبرگزاری ها می توانید ببینید. پرداختن به ابعاد انسانی در عکس های خبری از بارزترین موضوعا در مطبوعات است چرا که درهر زمان مردم جهان در جای جای این دنیا یا از بلایای طبیعی همچون زلزله، آتشفشان، سیل و ... درامان نبوده اند و یا اینکه در اثر نابخردی سیاستمدارانی شعله های منازعات زیاد شده و جنگ های خانمانسوز در گرفته است. لذا قرار گرفتن در این شرایط قبل از اینکه به شجاعت و شهامت نیاز داشته باشد تعهدی را هم پشت سر عکاس بدنبال دارد که برای نشان دادن درد و آلام بشری پای به چنین مکانهایی می گذارد و از چهره های آفتاب سوخته ، فقر، بیماری و دیگر مشکلات اجتماعی آنان عکس تهیه می کند و از طریق رسانه ها دنیا می نمایاند. گاهی در عکسهای خبری مطبوعاتی به نگاههای نافذی برمی خوریم که از دریچۀ دوربین به چشمان مخاطب می نگرند و از آن طریق برقلب آنها نفوذ می کنند. چهرۀ مغموم انسانهای رنج کشیده ای که از جنگ خسته شده اند و یا از کمبود آذوقه، آموزش ، وسایل رفاهی و .... رنج می برند که همۀ این درد و رنجها در قالب یک عکس نمی گنجد لذا هنرمندان عکاس می توانند با ارائه گزارش های تصویری که جنبه های مختلف موضوع را در برمی گیرد اطلاع رسانی کنند. ارائه عکسها به شکل گزارش های تصویر ی معمولاً شناخت بیشتری از موضوعات به بیننده می دهد. برخی عکسهای مطبوعاتی صرفاً به قصد تهیه خبر تهیه نمی شوند بلکه از طریق پرداختن به مواردی همچون موضوعات اجتماعی، علمی، هنری، طبیعت، محیط زیست، ورزشی و... برای مقاصد مطبوعاتی و موضوع مطالب نوشتاری تهیه می شوند که گاهی حتی بعنوان یک پروژۀ تحقیقی مصور از سوی عکاس ارائه می شود. طبیعتاً همۀ عکسهای مجموعه گزارشهای تصویری نمی تواند گویای یک واقعه بصورت تمام و کمال باشد ولی می تواند با ایجاز به گوشه های بعضاً پنهان یک موضوع بپردازد. معمولاً عکسهایی که نیاز به دادن اطلاعات بصری دارند بایستی از زوایایی که بیشترین اطلاعات را به بیننده بدهدارائه شوند. این عکس ها حتی اگر نتوانند به تمامی جوانب موضوع بپردازند می توانند با ثبت بخشهایی از واقعه، احساسی از واقعیت را در مخاطب ایجاد کنند. معمولاً محوریت عکسهای گزارش تصویری برای مطبوعات موضوعاتی هستند که رابطه ای مستقیم با هم دارند و در حقیقت در ارائه اطلاعات مکمل هم هستند و کمتر فرم غالب است ولی چنانچه فرمی که در خدمت محتوا باشد و در مجموعه به کار گرفته شود آنرا از حیث هنری قابل قبول تر خواهد کرد و حتی می توان تاریخ مصرف آن را بیشتر کرد. اینگونه عکس ها توجه مردم، جامعه و مسئولین را بسوی یک موضوع جلب می کند و در حقیقت با افزایش آگاهیهای اجتماعی هشدار می دهد که بعضاً اینگونه گزارشها در برخی از تصمیمات دولتی موثر واقع می شوند . مردم ممکن است در روز ناخواسته با عکسهای بیشماری روبرو شوند ، عکسهای تابلوهای تبلیغاتی، پوسترهاو عکسهای داخل مجلات و کتابهایی که با وجود کیفیت برتر آنها که نهایت دقت درچاپ و ترکیب بندی و ساختارهای زیبایی شناسانه آنها شده است برخورد کنند لیکن تأثیر عکسهای خبری و مطبوعاتی بیش از آنهاست چرا که مخاطبین هنگام دیدن این عکسها لحظه ای نگاهشان بر تصویر متوقف می شود و کنجکاو می شوند چرا که آنها را با دنیای واقعی خودشان نزدیک تر می بینند و در حقیقت با دیدن این عکسها احساسی از واقعیت و حقیقی بودن عکس ها پیدا می کنند.
ابراهیم بهرامی
دنیای خلاق عکاسی دیجیتال
ابراهیم بهرامی
استفاده از دوربین های دیجیتال طی چند سال گذشته بطور شگفت انگیزی در عرصه کار وزندگی ما وارد شده و بسرعت جایگاه خودرا در میان مردم باز کرده است و بدلیل سهولت در دسترسی سریع و آسان جهت ثبت رویداد های اجتماعی، ورزشی، پرتره و هنری اهمیت ویژه ای در میان عکاسان یافته است.
این فن آوری جدید که بعنوان رقیبی سرسخت و جدی برای دوربین های آنالوگ در آمده است را بایستی بعنوان یک واقعیت پذیرفت و امکانات و تکنولوژی آن را در جهت استفاده از دوربین های(( فیلمی)) نیز به خدمت گرفت.
در سیستم آنالوگ که با استفاده از فیلم عکاسی ، کاغذ و مواد شیمیائی و مراحل ظهور و چاپ در تاریکخانه یاتوسط پرینترهای لابراتواری موجب به نتیجه رسیدن یک عکس می شد ، امروزه تنها با داشتن یک دوربین دیجیتال. کامپیوتر
با نرم افزاری جهت ویرایش تصویر و یک پرینتر می توان خیلی سریع و ارزان به عکسهائی با کیفیتی بالا دست یافت.
در حال حاضر عکاسان خبری با تجهیز به این تکنولوژی می توانند عکسهای خود را از هر واقعه ای در کوتاهترین زمان ممکن و بدون درگیر شدن با مراحل ظهور چاپ در همان لحظه به شبکه های خبری جهان ارسال کنند.
سرعت شگفت انگیز پیشرفت تکنولوژی دیجیتال آنچنان زمان را در می نوردد که در تبلیغ عکاسی دیجیتال می گویند « به آینده خوش آمدید » چرا که طی ده سال گذشته پیشرفتی بمراتب بیشتر از یکصد و هفتاد سال تاریخ عکاسی داشته است. دوربین های دیجیتال در این مدت توانسته است برای به نتیجه رسیدن عکسها زمان را کوتاه کند و امکانی را بوجود آوردکه عکاس بتواند سعی وتلاش خودرا بر پایه فکر و اندیشه و مبحث زیبائی شناسی موضوعی عکسها بگذارد .
که از میلیونها پیکسل ساخته شده اند در دوربین های دیجیتال بجای فیلم مورد استفاده قرار می گیرند. این حسگرها پس از دریافت نور آن را به الکترون و سپس به یک مقدار رقمی تبدیل می کنند و در نهایت دوربین این اطلا عات را بصورت یک فایل تصویری در می آورد و بر روی کارت حافظه دوربین ذخیره می کند. اطلاعات از طریق این کارت وارد کامپیوتر می شود وسپس مراحل پردازش و پرینت آن صورت می گیرد.
تکنو لوژی دیجیتال همچنین با انعطاف پذیری ، امکانات گسترده ای در تصحیح کادر ،رنگ و پردازش را به عکاس می دهد و حتی میتوان فایل های تصویری را به تعداد زیاد و بدون هیچگونه افت کیفیتی تکثیر کرد. در عکاسی دیجیتال الزاما نبایستی عکسها توسط یک دوربین دیجیتال گرفته شده باشند چرا که می توان تصاویر عکاسی شده توسط دوربین های آنالوگ راکه بصورت نگاتیو یا اسلاید عکاسی شده اند را از طریق اسکنر وارد کامپیوتر نمود وسپس بعنوان یک فایل تصویری دیجیتالی، مراحل اصلاح ،ویرایش و.... را بر روی آن انجام داد و در نهایت به همان روش های (پرینت) عکسهای دیجیتال از آن خروجی گرفت یا همانند تصویر های یک دوربین دیجیتال آنها را در شبکه اینترنت قرار داد و یا از طریق ÷ست الکترونیکی برای افراد و دوستان خود فرستاد.
فن آوری دیجیتال موجب شده است میدان خلاق و لذت بخشی برای هنرمندان عکاس بوجودآید تا فارغ از دغدغه های مراحل نوردهی و ظهور وچاپ به ارائه خلاقیت های هنری در عکاسی بپردازند.
Let’s See Ourselves
Once Again
Hashem Javadzadeh
In the time that post-modernism has brought about a chaotic condition for the process of art and has smashed everything in its confusion, it must be too soon to talk about humanitarian photography. Should we wait some more years to lapse in order that the storm of confusion in our minds might die out or a safe coast for improvement in the process which since art began in the shape of figures on the walls of caves, might appear ?Or should we take a role and have a fair judgment of our own status?
Primitive man started painting and carving to provide a way for his need , that is communicating with others. This phenomenon has improved till now in innumerable variety of forms such as poetry, painting, sculpture, photography, music etc. and has exerted its rules and regulations in theory in all artistic approaches from classicism to cubism, sur-realism to post-modernism, and deconstructionalism. Man has always wanted to pave the way to communicate with others, whatever the medium. In fact the various attempts made, apart from the medium which has been chosen, follow one common theme which is the aim of all these efforts, and it’s human. We now benefit from the presence of creative minds which evolve the aesthetic aspect of photography more than we benefit from the improvement made in technology and producing of photographic appliances. Along with this aesthetical aspect it has, in the course of centuries accompanied with man’s culture and art, improved photographer’s idealistic and humanitarian view and has upgraded his identity. In the course of cultural life of man, photography has had an expressive quality which, with the help of professional photographic experience, can found the ideology of humanitarianism.
A photographer perpetuates moments throughout history by recording them, and his work which is plane and still can recall history and correct man’s position. Here the lens of the camera is not a window through which a landscape, society and nature could be seen, but the photographer can, by presenting his personal feelings, bring about a new unit, thus expand his hidden thoughts and the effects of beauty. The photograph, though only a symbol, shows the photographer’s view on human condition which is praiseworthy in itself.
Photography like other inventions, enables man to communicate with others more extensively and is a universal language. To converse in such a language, if used simple and clarified , can cause a deeper, more friendly and useful communication.
We can take pictorial photographs like the ones taken by Henry Peach Robinson (1836-1910) and George Davison (1857-1931) or give more value to photographic identity as Oscar G Rejlander (1813-1875) did in the second half of 19th century .
We can also help create an independent identity for photography and put it at our own and ideal’s disposal as did Eugene Ateget (1890-1976),Alfred Stieglitz (1864-1946) and Paul strand (1890-1976).
Through holding the exhibition of < Family of Man> by E. Steichen (1879-1973) in New York museum of modern arts displaying works by August Sander (1876-1964), Walker Evans (1903-1975), Henry Cartier Bresson (1908…..) and many of the young photographers following them, personal and social views were blended.
The time has come now to change and promote the
The outstanding characteristic of these works is not
He should also try to record something in any form such as documentary photography, photo journalism, or the latest forms of photography to reveal fictions , myths, imaginary and fanciful events and mental ones, so that beyond his work a humane photographer and humanitarian photography could be visible and shine in such a way to guarantee the life of photography and its theme, contents and its subject matter.