ABGINEH  PHOTOGRAPHIC STUDIES  INSTITUTE

ABGINEH PHOTOGRAPHIC STUDIES INSTITUTE

موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه
ABGINEH  PHOTOGRAPHIC STUDIES  INSTITUTE

ABGINEH PHOTOGRAPHIC STUDIES INSTITUTE

موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه

گفتگو با پائولو پاتریزی، عکاس ایتالیایی

پائولو پاتریزی، عکاس مستند و معروف ایتالیایی می‌گوید دلیل روی آوردنش به عکاسی مستند اجتماعی، داشتن حرف‌های بسیار در مورد جامعه و انسان‌هاست.

به گزارش پایگاه هنری زوم نیوز ، کار او منجمدکردن لحظات و انتقال آن‌ها به آینده است؛ کارش ثبت صحنه‌هایی از زندگی انسان‌هاست که باید انسان‌هایی دیگر در زمانی، در مکانی دیگر، آن‌ها را ببینند. شاید «پائولو پاتریزی» برایتان اسمی ناآشنا باشد و چهره‌اش ناآشناتر، اما همه عکاسان خوب می‌دانند که او یکی از بزرگ‌ترین عکاسان مستند دنیاست.

پائولو اصالتا ایتالیایی است اما ۳۰ سال از عمرش را در کشورهای دیگر گذرانده است و علت آن، حرفه‌ای است که برای او از ژاپن آغاز شده و تا گمنام‌ترین و کوچک‌ترین سرزمین‌های دنیا کشانده است.

او با مطرح‌ترین آژانس‌های عکس دنیا همکاری داشته و نیز بزرگ‌ترین جایزه‌های جهانی عکس را در دوره‌های متعدد از آن خود کرده است. در شهرهای مختلف ایران مثل شیراز، یزد، اصفهان، بندر بوشهر، آبادان، خرمشهر، کاشان، زنجان، تبریز و… بوده است که می‌توان گفت شاید بیش‌تر از خیلی از ماها  ایرانگردی کرده و حالا برای دومین‌بار به تبریز آمده است.

پاتریزی پیش از این برای «جشنواره فیروزه» به تبریز آمده بود و در شهریورماه ۹۶ نیز به عنوان یکی از ۳ داور «جشنواره سراسری عکس مستند تبریز» در این شهر حضور یافت که همزمان، «کارگاه ارتقا زبان بصری در عکاسی مستند اجتماعی» را برای ۱۵ تن از عکاسان ایرانی در تبریز برگزار کرد.

نشستن پای صحبت آدم‌های دنیادیده همیشه جالب است اما پائولو، علاوه بر دنیادیدگی، دنیانمایی هم انجام داده است و همین موضوع، دلیل محکمی شد تا در دفتر انجمن عکاسی تبریز پای صحبت‌هایش بنشینم. البته ناگفته نماند که گفتگوی صمیمی ما درحالی صورت گفت که از زمان شروع کلاس پائولو گذشته بود و شاگردان پاشنه در را می‌کندند… .

*پائولو پاتریزی، دومین‌بار، در تبریز … ماجرا را تعریف کن.

(با لبخند)؛ خوب این دومین‌بار است به تبریز می‌آیم. قبلا برای چهارمین دوره جشنواره عکس فیروزه آمده بودم که باعث شد با عکاسان مختلف تبریزی آشنا شوم و کارشان را دنبال کنم. همچنین تبریز برایم شهر جالب و متفاوتی است و واقعا از بودن در تبریز لذت می‌برم. فکر می‌کنم این دلایل کافی باشند برای حضور چندین‌باره‌ام در این شهر زیبا.

*می‌دانم عکاسان جوان بسیاری، پشت در منتظرت هستند که کلاسشان شروع شود، برای همین می‌روم سر اصل مطلب، مثل عکس‌های تو که همیشه از اصل و بطن ماجرای زندگی انسان‌ها روایت می‌کنند. چرا عکاسی مستند؟

چون زندگی است، چون درمورد زندگی است. با انسان‌های مختلف، با کشورهای مختلف و آداب و رسوم متفاوت سر و کار دارم و با زندگی اجتماعی مردم ارتباط برقرار می‌کنم. این‌ها عکاسی مستند را برایم جالب و هیجان‌انگیز می‌کنند.

*بعد از آن‌همه سفر، به کجا رسیدی؟

به خودم. یعنی سفرها باعث رشد من در مقام انسان شد. با انسان‌های مختلف، با فرهنگ‌های مختلف زندگی کردم. دنیا و زندگی را از ابعاد مختلف دیدم و در نتیجه به عنوان یک انسان رشد کردم. حداقل خودم اینگونه فکر می‌کنم و راضی‌ام.

*عکاسان تبریزی را چقدر قبول داری؟

واقعا عالی هستند. عکس‌های متفاوت و جالبی می‌گیرند و این بخاطر این است که تبریز یک بستر مناسب برای عکاسی مستند است. این‌ها برایم جالب است و عکاسان مستند تبریزی را تحسین می‌کنم.

*وقتی می‌گویند ایران، چه تصاویری جلوی چشم‌ات ظاهر می‌شود؟

نمی‌دانم در پاسخ این سوال دقیقا باید چه بگویم ولی سبک زندگی ایرانی‌ها شاید جالب‌ترین چیز ایران برای من باشد. اینکه در بیرون و خارج از خانه‌شان چگونه زندگی می‌کنند و چه تفاوت‌هایی دارند، اینکه بر بعضی از اصول پایبند هستند و…، همه از ایران تصویری جالب برای من تداعی می‌کنند.

*کمی درمورد سوژه‌هایت حرف بزن.

حرف… همین است. احساس می‌کنم حرف‌هایی برای گفتن دارم و باید با مردم آن‌ها را به اشتراک بگذارم. به همین خاطر از مردم، برای مردم عکس می‌گیرم.

*عکاسان ایرانی مخصوصا از نوع مستندبگیران، همیشه از وضع نامطلوب معیشتی و مادی‌شان ابراز نارضایتی می‌کنند. عکاسان خارجی چگونه چرخ زندگی را می‌چرخانند؟

خوب باید کار کنیم بدون کار که نمی‌شود پول درآورد. پول درآوردن برای عکاسان مستند ساده نیست ولی باز با ارائه عکس‌ها به آژانس‌های مختلف، یا فروش آن‌ها، شرکت در جشنواره‌ها و… شاید بتوان زندگی را اداره کرد.

 *گفتی جشنواره. جشنواره‌ عکس غیر از جنبه مادی‌اش، چقدر مهم است؟

اولین مزیت جشنواره‌ها این است که باعث پیشرفتت می‌شوند، زیرا عکس‌هایت مورد ارزیابی قرار می‌گیرند و در صورت برنده شدن برای تداوم نکات مثبتت مشتاق می‌شوی و در صورت باخت، سعی می‌کنی کارت را بهتر کنی. در کنار این، جشنواره‌های حرفه‌ای فرصت دیده شدن را به عکاسان جوان می‌دهند که بسیار مهم است.

*قبل از جایزه و جشنواره، یک جوان اگر بخواهد پا در وادی عکاسی مستند بگذارد، چه کفش‌هایی باید بپوشد؟

(می‌خندد)؛ باید زمینه داشته باشند و بعد از آن، زمینه را رشد دهند. اگر بخواهم یک نکته اخلاقی درمورد پیش‌زمینه‌های عکاسی مستند بگویم، این است که فرد باید صادق و راست‌گو باشد.

و طبیعتا در کنار این‌ها خسته نشدن، گرفتن عکس‌های بسیار، پروراندن داستان‌های مختلف در سر، داشتن حرف در مورد جامعه و… از جمله ویژگی‌هایی است که یک عکاس مستند باید داشته باشد یا بسازد.

*کدام شهر ایران را برای عکاسی خوب‌تر می‌بینی؟

سوال خوبی نیست.

*اینگونه می‌پرسم: کدام شهر ایران برایت جذاب‌تر است؟

حالا شد. البته که همه‌جا می‌شود عکس گرفت حتی در جاها و شرایط سخت اما در بین شهرهای ایران یزد برایم جذابیت و تمایز بیش‌تری داشته است.

*عکاسان مستند با مجموعه‌عکس‌های داستانی و روایی بیش‌تر سر و کار دارند. مجموعه‌عکس‌ها را چگونه می‌توان برای مردم به نمایش گذاشت؟

نبود فضای خوب و مناسب برای به اشتراک گذاشتن مجموعه‌عکس‌های مستند برای ما یک داستان قدیمی است. البته داخل پرانتز باید بگویم فروش عکس‌ها نیز برایمان آسان نیست اما در هر صورت بنظر من جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های عکس، بهترین فضاهای برای اشتراک‌گذاری کارهایمان هستند، البته به شرط اینکه مردم استقبال کنند.

*دوربین یا محتوا؟ کدام یک برای ساخت یک عکاس مستند درجه یک، لازم‌تر است؟

البته که برای عکاس مستند، داشتن بینش و داستان خوب برای تعریف کردن خیلی خیلی مهم‌تر از دوربین است، اما دوربین خوب نیز برای بیان بهتر داستان‌ها به کار می‌آید. من خودم عکاس موبایلی خیلی خوبی نیستم ولی گاها اگر لازم باشد و داستان خوبی داشته باشم آن را با دوربین موبایلم ارائه می‌کنم.

*شبکه‌های اجتماعی در کشور ما طرفداران زیادی دارد و مخصوصا عکاسان آن‌ها را فضاهایی مناسب برای نمایش‌دادن آثار خود می‌دانند؟ شما چطور؟

خوب است واقعا؛ نکات مثبت زیادی برای این شبکه‌ها می‌توان شمرد اما من خودم از این شبکه‌ها استفاده شخصی می‌کنم یعنی عکس‌های روزمره از پیرامونم را با دوستانم شریک می‌شوم. مثلا شاید همین حالا بخواهم یک عکس سلفی از مصاحبه‌مان بگیریم و آن را در صفحه شخصی‌ام بگذارم.

بهترین دوربین‌های DSLR برای شروع عکاسی

بهترین دوربین‌های DSLR برای شروع عکاسی

اگر می‌خواهید به‌صورت جدی عکاسی را شروع کنید یا به دوربینی بهتر از گوشی هوشمند و دوربین‌های کامپکت نیاز دارید، دوربین‌های DSLR سطح مبتدی و میان‌رده بهترین انتخاب‌ها برای شما هستند. ما نیز در این مطلب بهترین دوربین‌های DSLR برای شروع عکاسی را مورد بررسی قرار داده‌ایم، هرچند که هرکدام از این دوربین‌ها در دستان یک عکاس باتجربه قادر به ثبت عکس‌هایی فوق‌العاده هستند. با پیکسل همراه باشید.

البته می‌توانید به سراغ دوربین‌های بدون‌آینه نیز بروید، ولی در گروه قیمتی این مطلب، هیچ‌یک از دوربین‌های بدون‌آینه دارای منظره‌یاب و کیفیت قابل رقابت با مدل‌های DSLR نیستند. دوربین‌های DSLR که در این مطلب مورد بحث قرار گرفته‌اند کیفیتی به‌مراتب بهتر از دوربین‌های کامپکت را در اختیار کاربر می‌گذارند و تجربه‌ی کار با لنزهای مختلف را نیز فراهم می‌کنند.

اکثر این دوربین‌ها به این دلیل که افراد مبتدی را هدف قرار داده‌اند، حالت‌های خودکار و راهنماهای بسیار خوبی نیز دارند.

معیارهای اصلی انتخاب بهترین دوربین‌های DSLR در این مطلب کیفیت عکس، امکانات فیلم‌برداری، سیستم فوکوس، راحتی استفاده و قیمت بوده‌اند، ولی اهمیت خاصی به کیفیت عکس و قیمت داده شده است. با این توضیحات، در ادامه به بررسی بهترین دوربین‌های DSLR برای شروع عکاسی خواهیم پرداخت:

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 11 نقطه‌ای با یک نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی با رزولوشن 921،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/60P

نکات مثبت:

  • عملکرد عالی در نور کم
  • کیفیت عالی فایل‌های RAW
  • گستره‌ی دینامیکی وسیع
  • رابط کاربری ساده

نکات منفی:

  • نبود وای‌فای
  • کنترل‌ها و میان‌برهای محدود
  • صفحه‌نمایش ثابت غیرلمسی
  • فوکوس کند در Live view

D3300 به‌تازگی با مدل جدیدتر D3400 جایگزین شده است. سنسور 24 مگاپیکسلی CMOS این دوربین همچنان از بهترین‌ها در رده‌ی خود و حتی رده‌های بالاتر به‌حساب می‌آید. رابط کاربری آن بسیار ساده است و راهنماهای گرافیکی برای افراد تازه‌کار نیز دارد. البته شاید تعداد دکمه‌های میان‌بر و کنترل‌های آن برای افراد باتجربه محدودکننده باشند. صفحه‌نمایش و منظره‌یاب آن نیز در سطح قابل‌قبولی هستند.

همان‌طور که انتظار می‌رود کیفیت فایل‌های jpeg در این دوربین بسیار خوب هستند و رنگ‌هایی زنده و دقیق را تولید می‌کند. البته مانند اکثر دوربین‌ها در این گروه قیمتی لنز کیت که همراه دوربین است نمی‌تواند از حداکثر پتانسیل سنسور استفاده کند و می‌توانید با خرید یک لنز بهتر کیفیت عکاسی را به طرز قابل‌توجهی افزایش دهید. کیفیت فایل RAW و میزان نویز این دوربین در گروه قیمتی خودش بی‌رقیب است و گستره‌ی دینامیکی فوق‌العاده‌ای را نیز ارائه می‌کند. همین موضوع در کنار قیمت مناسب موجب شده‌اند که در لیست بهترین دوربین‌های DSLR در صدر قرار بگیرد.

سیستم فوکوس این دوربین تنها 11 نقطه دارد که میزان زیادی از سنسور را پوشش نمی‌دهند و تنها یکی از آن‌ها از نوع cross type یا صلیبی است. دقت این سیستم فوکوس قابل‌قبول است، ولی نباید توقع سرعت بسیار بالایی را از آن داشته باشید. از نظر کیفیت فیلم‌برداری نیز با حداکثر رزولوشن 1080/60P عملکرد قابل‌قبولی را ارائه می‌کند، ولی فوکوس در حالت فیلم‌برداری و Live View می‌توانست بهتر باشد.

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 39 نقطه‌ای با 9 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی مفصلی و لمسی با رزولوشن 1،037،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/60P

نکات مثبت:

  • کیفیت عکاسی عالی و گستره‌ی دینامیکی وسیع
  • بدنه‌ی جمع‌وجور با طراحی ارگونومیک
  • صفحه‌نمایش مفصلی لمسی
  • عملکرد خوب سیستم فوکوس در تعقیب سوژه

نکات منفی:

  • داشتن تنها یک دیال کنترلی
  • نداشتن امکان کنترل دیافراگم و auto ISO در فیلم‌برداری
  • بافر محدود

D5500 یک دوربین بی‌ادعا و توانمند است. این دوربین با داشتن سنسوری عالی و امکانات مشابه برادران بزرگ‌ترش، هم برای آماتورها و هم برای حرفه‌ای‌ها جذاب است. البته مدل جدیدتر D5600 هم چند وقتی است که عرضه شده است، ولی اختلاف قیمت آن‌ها موجب شده است که ما D5500 را در جایگاه بالاتری قرار دهیم.

به‌عنوان یک DSLR این دوربین ابعاد نسبتاً کوچکی دارد، بسیار خوش‌دست است و مستحکم و بادوام نیز حس می‌شود. متأسفانه تنها یک دیال دارد، ولی این نقطه‌‌ی ضعف تا حدودی با عملکرد عالی صفحه‌نمایش لمسی پوشش داده شده است. یکی از قابلیت‌های بسیار جالب آن این است که می‌توانید گوشه‌ی راستی صفحه‌نمایش را به‌عنوان تاچ پدی برای فوکوس خودکار استفاده کنید که عملکرد بسیار خوبی دارد و حتی وقتی چشمتان را به منظره‌یاب چسبانده‌اید نیز می‌توانید از آن استفاده کنید.

عملکرد D5500 سریع است، سریع روشن می‌شود و سیستم فوکوسش هم سرعت خوبی دارد، ولی بافر عکاسی پیاپی در حالت RAW محدود است.

کیفیت عکاسی آن نیز فوق‌العاده است. گستره‌ی دینامیکی وسیع آن باعث شده بتوانید جزئیات زیادی را از سایه‌ها خارج کنید و برای عکاسی از مناظر پرکنتراست ایدئال است. میزان نویز سنسور نیز بسیار کم است و از این نظر در گروه خودش پیشرو است.

صفحه‌نمایش مفصل‌دارش کار فیلم‌برداری را بسیار ساده می‌کند و با وجود حالت فیلم‌برداری flat و سنسوری عالی پردازش و ادیت فیلم‌های این دوربین بسیار لذت‌بخش است. البته نبود امکان کنترل دیافراگم، ایزوی خودکار و جک هدفون می‌تواند برای فیلم‌برداران حرفه‌ای آزاردهنده باشد. با این وجود باید گفت فیلم‌برداری این دوربین به‌راحتی نمره‌ی قبولی را کسب می‌کند.

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 19 نقطه‌ای با 19 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی مفصلی و لمسی با رزولوشن 1،040،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/30P

نکات مثبت:

  • کیفیت عکاسی jpeg خوب
  • کیفیت عکاسی خوب در نور کم
  • صفحه‌نمایش مفصل‌دار لمسی بسیار کاربردی

نکات منفی:

  • گستره‌ی دینامیکی محدودتر نسبت به رقبا
  • فوکوس خودکار ضعیف‌تر از رقبا هنگام عکاسی

این دوربین در بین دوربین‌های سری EOS کانن بالاتر از 1300D قرار می‌گیرد. سنسور 24 مگاپیکسلی آن با 760D یکسان است و فوکوس آن نیز نسبت به نسل قبلی به‌مراتب بهتر شده است. البته این مدل به‌تازگی با EOS 800D جایگزین شده است، ولی 800D به دلیل جدیدتر بودن فعلاً قیمت بالایی دارد.

کیفیت عکاسی آن در حد و اندازه‌های سایر رقبا است و می‌تواند عکس‌های بسیار زیبایی را ثبت کند. میزان نویز در نور کم نیز در سطح بهترین‌های این گروه قرار می‌گیرد، ولی از لحاظ گستره‌ی دینامیکی حرف چندانی برای گفتن ندارد. البته این مورد را تنها هنگام عکاسی از مناظر پرکنتراست و هنگام ادیت فایل‌های RAW متوجه خواهید شد.

ارگونومی 750D دقیقاً همان چیزی است که از کانن انتظار می‌رود و صفحه‌نمایش مفصلی لمسی آن نیز انجام تنظیمات را بسیار راحت کرده است. فیلم‌برداری آن به 1080/30P محدود است و امکانات چندانی را نیز در این زمینه ارائه نمی‌کند. ولی با توجه به بهره‌گیری از سیستم فوکوس هیبریدی برای فیلم‌برداری، باید به آن نمره‌ی قبولی داد.

این دوربین از سیستم فوکوس 19 نقطه‌ای استفاده می‌کند که تماماً از نوع صلیبی هستند. این نقطه‌ها میزان زیادی از کادر را نمی‌پوشانند، ولی سرعت و دقت بسیار بالایی دارند.

این مدل یکی از بهترین دوربین‌های DSLR برای استفاده‌های عمومی، شروع عکاسی و حتی فیلم‌برداری به حساب می‌آید.

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 11 نقطه‌ای با یک نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی با رزولوشن 921،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/60P

نکات مثبت:

  • کیفیت عکاسی در نور کم از بهترین‌های کلاس خودش است
  • فایلهای RAW دارای گستره‌ی دینامیکی فوق‌العاده‌ای هستند
  • اتصال بلوتوث

نکات منفی:

  • نبود وای فای داخلی
  • صفحه‌‌نمایش ثابت و غیرلمسی
  • کنترل‌های ابتدایی و محدود

نیکون به‌تازگی D3400 را جایگزین مدل محبوب D3300 کرد. البته تغییرات صورت گرفته در این مدل بسیار محدود هستند و مهم‌ترین تفاوت آن اضافه شدن قابلیت اتصال بلوتوث است.

رابط کاربری ساده‌ی D3400 برای کاربران نیکون کاملاً آشنا است. درک این رابط کاربری برای تازه‌کارها نیز بسیار راحت خواهد بود، ولی شاید کاربران باتجربه‌تر از کمبود دکمه‌های میان‌بر ناراضی باشند. صفحه‌نمایش و منظره‌یاب آن نیز دقیقاً مانند D3300 هستند.

همان‌طور که انتظار می‌رود کیفیت فایل‌های jpeg در این دوربین بسیار خوب هستند و رنگ‌هایی زنده و دقیق را تولید می‌کند. البته مانند اکثر دوربین‌ها در این گروه قیمتی لنز کیت که همراه دوربین است نمی‌تواند از حداکثر پتانسیل سنسور استفاده کند و می‌توانید با خرید یک لنز بهتر کیفیت عکاسی را به طرز قابل‌توجهی افزایش دهید. کیفیت فایل RAW و میزان نویز این دوربین در گروه قیمتی خودش بی‌رقیب است و گستره‌ی دینامیکی فوق‌العاده‌ای را نیز ارائه می‌کند.

سیستم فوکوس این دوربین 11 نقطه دارد که میزان زیادی از سنسور را پوشش نمی‌دهند و تنها یکی از آن‌ها از نوع cross type یا صلیبی است. دقت این سیستم فوکوس قابل‌قبول است، ولی نباید توقع سرعت بسیار بالایی را از آن داشته باشید. از نظر کیفیت فیلم‌برداری نیز با حداکثر رزولوشن 1080/60P عملکرد قابل‌قبولی را ارائه می‌کند.

در واقع تفاوت چندانی بین رده‌های اول بهترین دوربین‌های DSLR برای شروع عکاسی وجود ندارد و D3400 به همان خوبی یا بهتر از D3300 است.

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 39 نقطه‌ای با 9 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی مفصلی با رزولوشن 1،037،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/60P

نکات مثبت:

  • کیفیت عکاسی در نور کم از بهترین‌های کلاس خودش است
  • فایل‌های RAW دارای گستره‌ی دینامیکی فوق‌العاده‌ای هستند
  • وای‌فای داخلی

نکات منفی:

  • لنزهای کیت چندان خوبی ندارد
  • نبود صفحه‌نمایش لمسی

شاید D5300 حالا کمی قدیمی شده باشد، ولی نباید آن‌ را دست‌کم گرفت. سنسور آن همچنان از بهترین‌های این کلاس به شمار می‌رود و حالا قیمتی کم‌تر از مدل‌های جدیدتر D5500 و D5600 دارد.

مزیت خرید دوربین‌های سطح بالاتر ولی قدیمی‌تر این است که معمولاً کنترل‌ها و میانبرهای بیشتری دارند و صفحه‌نمایش و منظره‌یاب‌ آن‌ها نیز بهتر است.

یک مزیت خرید این دوربین این است که نسبت به دوربین‌های هم‌قیمت سیستم فوکوس به‌مراتب پیشرفته‌تری دارد. سیستم فوکوس این دوربین از نوع 39 نقطه‌ای است که 9 نقطه‌ی آن Cross Type هستند؛ بنابراین فوکوس این دوربین به‌مراتب سریع‌تر و قابل‌اعتمادتر از دوربین‌هایی مانند D3300 و D3400 است.

D5300 به یک سنسور 24 مگاپیکسلی مجهز است و همان‌طور که انتظار می‌رود کیفیت فایل‌های jpeg خارج‌شده از این دوربین بسیار خوب بوده و دارای رنگ‌های زنده و دقیقی هستند. همچنین با حذف فیلتر AA این دوربین تصاویر به‌مراتب شارپ‌تری را نسبت به مدل قبلی، یعنی D5200 ارائه می‌‌کند. از لحاظ میزان نویز و گستره‌ی دینامیکی این سنسور همچنان در بین سنسورهای APS-C از بهترین‌ها به‌حساب می‌آید.

D5300 مدت‌های زیادی است که در لیست بهترین دوربین‌های DSLR جای می‌گیرد، ولی با گذشت زمان رده‌ی آن کاهش پیدا کرده است. قیمت مناسب و کیفیت بسیار خوب عکس‌های این دوربین موجب شده‌اند که همچنان از بهترین انتخاب‌ها باشد.

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 24 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 39 نقطه‌ای با 9 نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3.2 اینچی مفصلی و لمسی با رزولوشن 1،037،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 5 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/60P

نکات مثبت:

  • کیفیت عکاسی عالی و گستره‌ی دینامیکی وسیع
  • بدنه‌ی جمع‌وجور با طراحی ارگونومیک
  • صفحه‌نمایش مفصلی لمسی
  • عملکرد خوب سیستم فوکوس در تعقیب سوژه
  • NFC و بلوتوث داخلی

نکات منفی:

  • داشتن تنها یک دیال کنترلی
  • قیمت بالاتر نسبت به سایر رقبا
  • فوکوس خودکار ضعیف هنگام فیلم‌برداری
  • عملکرد نامطمئن Snapbridge

D5600 به‌تازگی جایگزین دوربین دوست‌داشتنی D5500 شده است. البته تفاوت اصلی آن‌ها در اضافه شدن بلوتوث و NFC به D5600 است و از لحاظ سنسور، سیستم فوکوس، ارگونومی و کیفیت عکاسی تفاوت چندانی ندارند.

به‌عنوان یک DSLR این دوربین ابعاد نسبتاً کوچکی دارد، بسیار خوش‌دست است و مستحکم و بادوام نیز حس می‌شود. متأسفانه تنها یک دیال دارد، ولی این نقطه‌‌ی ضعف تا حدودی با عملکرد عالی صفحه‌نمایش لمسی پوشش داده شده است. یکی از قابلیت‌های بسیار جالب آن این است که می‌توانید گوشه‌ی راستی صفحه‌نمایش را به‌عنوان تاچ پدی برای فوکوس خودکار استفاده کنید که عملکرد بسیار خوبی دارد و حتی وقتی چشمتان را به منظره‌یاب چسبانده‌اید نیز می‌توانید از آن استفاده کنید.

D5600 نیز مانند مدل قبلی، خیلی سریع روشن می‌شود و سیستم فوکوس سریع و دقیقی هم دارد، البته نباید از آن توقع عملکردی مشابه دوربین‌های ورزشی را داشته باشید.

کیفیت عکاسی آن نیز فوق‌العاده است. گستره‌ی دینامیکی وسیع آن باعث شده بتوانید جزئیات زیادی را از سایه‌ها خارج کنید و برای عکاسی از مناظر پرکنتراست ایدئال است. میزان نویز سنسور نیز بسیار کم است و از این نظر از بهترین‌ دوربین‌های DSLR میان‌رده به حساب می‌آید.

صفحه‌نمایش مفصل‌دارش کار فیلم‌برداری را بسیار ساده می‌کند و با وجود حالت فیلم‌برداری flat و سنسوری عالی پردازش و ادیت فیلم‌های این دوربین بسیار لذت‌بخش است. البته نبود امکان کنترل دیافراگم و جک هدفون در کنار ایزوی خودکار پیچیده می‌تواند برای فیلم‌برداران حرفه‌ای آزاردهنده باشد. با این وجود باید گفت فیلم‌برداری این دوربین به‌راحتی نمره‌ی قبولی را کسب می‌کند.

شاید در مجموع کیفیت عکس و عملکرد، D5600 بهترین دوربین این گروه باشد، ولی فعلاً قیمت بالایی دارد و به همین دلیل در رده‌های میانی بهترین دوربین‌های DSLR که برای شروع عکاسی مناسب هستند جای می‌گیرد.

 

سنسور: APS-C | رزولوشن: 18 مگاپیکسل | فوکوس خودکار: تشخیص فاز 9 نقطه‌ای با یک نقطه‌ی صلیبی | صفحه‌نمایش: 3 اینچی با رزولوشن 920،000 پیکسل | عکاسی پیاپی: 3 فریم بر ثانیه | فیلم‌برداری: 1080/30P

نکات مثبت:

  • کیفیت عکاسی مناسب با لنز کیت ارائه‌شده
  • تنظیمات ساده و راحت
  • وای‌فای و NFC

نکات منفی:

  • سنسور 18 مگاپیکسلی نسبتاً قدیمی
  • سیستم فوکوس ابتدایی با 9 نقطه‌ی فوکوس
  • نبود امکاناتی مانند صفحه‌نمایش لمسی

1300D یک دوربین سطح مبتدی است که برای افراد تازه‌کار ایدئال است. این دوربین برعکس نزدیک‌ترین رقیبش، نیکون D3400، به وای‌فای نیز مجهز شده است تا بتوانید فایل‌ها را با سرعت زیادی به کامپیوتر، گوش و تبلت منتقل کنید.

حالت Auto در این دوربین عملکرد بسیار خوبی دارد و درصورتی‌که بخواهید کنترل بیشتری بر روی عکاسی داشته باشید می‌توانید از دکمه‌های جهت‌دار پشت دوربین و حالت‌های دستی و نیمه‌دستی استفاده کنید.

سیستم فوکوس این دوربین از نوع 9 نقطه‌ای تشخیص فاز است که به چند نسل قبل‌تر تعلق دارد، ولی عملکرد قابل‌اعتمادی دارد و چندان هم کند نیست. باتری این دوربین نیز برای ثبت 500 عکس کافی است که به‌مراتب از دوربین‌های بدون‌آینه در این قیمت بهتر است. کیفیت لنز کیت آن نیز قابل‌قبول است و می‌توانید از همان ابتدا عکس‌های باکیفیتی را ثبت کنید. مانند همیشه عکاسی با فرمت RAW کیفیت و امکانات بیشتری را در اختیارتان می‌گذارد، ولی این دوربین از لحاظ نویز و گستره‌ی دینامیکی در حد D3400 یا D3300 نیکون نیست.

حداکثر کیفیت فیلم‌برداری با این دوربین 1080/30P است و کیفیت فیلم‌های آن نیز در سطح قابل‌قبولی قرار دارد. البته فوکوس به تک نقطه‌ی میانی محدود است، ولی امکان تنظیم دستی نوردهی هم وجود دارد که جالب‌توجه است. 1300D در نور مناسب عکس‌های خوبی می‌گیرد و میزان کنترل مناسبی را برای تازه‌کارها ارائه می‌کند.

جایگزین این مدل احتمالاً با سیستم فوکوس پیشرفته‌تر و سنسور بهتری عرضه خواهد شد. ولی در حال حاضر ارگونومی خوب، کارکرد روان و منوهای ساده، در کنار تنوع بی‌نظیر لنزهای کانن آن را در جایگاه یکی از بهترین دوربین‌های DSLR برای شروع عکاسی جای داده‌اند.

 

در نهایت

تفاوت بین دوربین‌ها در این رده آنچنان چشمگیر نیست و معمولاْ حول امکانات جانبی دوربین مثل صفحه چرخنده و Wi-Fi و یا کیفیت تصویربرداری قرار دارد تا تفاوت در کیفیت عکس!

پس اگر کیفیت عکس اولویت اول شماست با خرید یک دوربین ارزان‌تر در زمینه کیفیت عکس چیز زیادی را از دست نداده‌اید. اما شاید بتوانید در زمینه خرید لوازم جانبی کامل‌تر مثل یک کیف مناسب و یا حتی لنز خاص مثل یک لنز ثابت ۵۰ میلی‌متری که برای دوربین بعدی‌تان هم کاربردی خواهد بود هزینه کنید. خرید یک لنز ثابت و یا لوازم جانبی کامل‌تر مثل سه‌‌پایه محدوده عمل شما را در زمینه تجربه سبک‌ها و تکنیک‌های متعدد عکاسی بیشتر خواهد کرد. محدوده عملی که صرفاْ با امکانات جانبی کامل‌تر یک دوربین گران‌تر به آن دست نخواهید یافت.

۱۰ سوالی که باید برای عکاسی هدفمند از خود بپرسیم

آموزش چشم و ذهن در عکاسی امر مهمی است. نکته‌ای که باید افرادی که به تازگی دوربین تهیه کرده‌اند به آن توجه کنند تا در دامی بنام عکاسی بدون هدف نیفتند. ابن اتفاق از زمانی که عکاسی به سمت دیجیتال پیش رفت، بشدت افزایش یافته است. دیگر محدودیت عددی فیلم وجود ندارد تا برای عکاسی دقت بیشتری بخرج دهیم. عکاسی هدفمند زمان‌بر است و باید بدانیم که حتی بسیاری از عکاسان خبره نیز گاهی در این دام می‌افتند.

نکته این نیست که با اولین تلاش بهترین عکس را ثبت کنیم. گاهی باید چندین عکس گرفت تا به نوردهی دلخواه رسید. موضوع قابل تامل این است که عکاسی بدون هدف به عادت تبدیل نشود.

۱. چه داستانی برای گفتن دارم؟

عکاسی هدفمند

این سوال مهمی است که باید از خود بپرسیم؛ تصویری که سعی در ثبت آن دارم چه داستانی برای گفتن دارد. می‌خواهم لحظه‌ای را ثبت کنم؟ یا اینکه احساسی را در لحظه به تصویر بکشم؟

عکسی که ثبت می‌کنم ممکن است به شخصی بدهم؟ یا اینکه عکس جزئی از سری عکس خواهد بود؟

۲. جذابیت تصویری عکس چیست؟

مخاطب طبیعتا با دیدن این عکس به سوژه جذب خواهد شد. در واقع روش‌های مختلفی برای رسیدن به این منظور وجود دارد . قوانین ترکیب‌بندی یکی از آنها است.

۳. نکته منحرف کننده عکس کجاست؟

زمانی که جذابیت عکس را پیدا کردیم باید بیاندیشیم که چه چیزی در تصویر تمرکز بیننده را از سوژه باز می‌گرداند. گاهی اوقات بازی با دیافراگم برای ایزوله کردن سوژه و ساده نگه داشتن آن کمک‌کننده است.

۴. چه چیزی در پس‌زمینه و پیش‌زمینه وجود دارد؟

یکی از مواردی که دقت به آن می‌تواند به مورد سوم نیز کمک کند. باید به پس‌زمینه سوژه دقت کرد (همچنین پیش‌زمینه).

آیا میخواهیم  فضای مورد نظر واضح باشد یا محو؟

۵. به اندازه کافی نزدیک شده‌ام؟

اشتباه بعدی که دچار آن می‌شویم این است که سوژه در عکس بسیار کوچک است. نزدیک شدن به سوژه (پُر کردن کادر) جزییات بیشتری از آن را به نمایش می‌گذارد. بگذارید ذهن بیننده باقی تصویر را در ذهنش بسازد.

۶. نور اصلی چیست؟

نور اصلی چیست؟ از کدام سمت می‌تابد؛ نور کافیست یا باید آن را تقویت کرد. توجه به این موارد نوع عکسی را که می‌خواهیم ثبت کنیم و ابزار جانبی مورد استفاده مانند سه پایه را تعیین می‌کند.

  • 7 کادر تراز است؟

افقی یا عمودی فرقی نمی‌کند. کادر را باید صاف بست و دوربین را محکم نگه داشت. این مورد را همواره رعایت کنید جز در مواردی با کادربندی مورب می‌خواهیم حس پویایی را القا کنیم.

۸. چه زوایای دیگری را باید امتحان میکردم؟

اگر وقت و امکانش بود از سوژه در زوایای مختلف عکاسی کنید. تنها گرفتن یک عکس استاندارد کافی نیست. خلاق باشید و یک نمای جدید امتحان کنید. این یکی از اصلی‌ترین اصول عکاسی هدفمند است.

۹-ن حوه در دست گرفتن دوربین چه تغییری ایجاد می‌کند؟

گرفتن دوربین در یک وضعیت (عمودی یا افقی) عادتی است که اکثر عکاسان به آن دچار می‌شوند. باید بدانیم نوع نگه‌داشتن دوربین در نتیجه نهایی تاثیرگذار است.

حالت عمومی بیشتر برای پرتره و افقی در مواقعی ک می‌خواهیم منظره بیشتری در کادر ثبت شود، کاربرد دارد.


۱۰. چشم چگونه در عکس حرکت می‌کند؟

همانطور که در واقعیت چشم خطوط راهنمای بصری را دنبال می‌کند، بیننده یک عکس نیز همین عمل را انجام می‌دهد. استفاده از خطوط راهنما در تصویر باعث می‌شود بیننده آنها را دنبال کند و در نهایت به سوژه مورد نظر در عکس برسد.

هربار که می‌خواهیم عکس بندازیم لازم نیست مکس کنیم و تمام این سوالات را از خود بپرسیم. کافیست آنها را بدانیم، تمرین کنیم و در نهایت این قوانین جزئی از عکاسی ما خواهند شد.

نمایشگاه آثار عکاسان ایرانی در یونان

 این نمایشگاه بخشی از یک رویداد تبادل فرهنگی بین ایران و یونان با عنوان دو تمدن باستانی است که توسط نمایندگی‌های فیاپ در ایران (کلوپ عکس فوکوس) و یونان (انجمن عکاسی هلنیک) برگزار می‌شود و شامل دو نمایشگاه است که نمایشگاه آثار عکاسان ایرانی در  تاریخ شنبه 7 اکتبر 2017 (شنبه 15 مهرماه) در آتن افتتاح شد و به مدت یک هفته ادامه دارد. نمایشگاه آثار عکاسان یونانی نیز در سال2018در تهران برگزار خواهد شد.

همچنین  در این مراسم و با حضور روسای دو نمایندگی، تفاهم‌نامه خواهر خواندگی بین دو نمایندگی فیاپ در ایران و یونان امضا شد.

شب گذشته پس از افتتاح نمایشگاه در آتن، علی سامعی (نماینده فیاپ در ایران) در مورد تاریخ عکاسی در ایران و عکاسان معاصر ایرانی برای هنرمندان یونانی سخنرانی کرد. وی همچنین به معرفی و نمایش آثار تعدادی از عکاسان مطرح و عکاسان جوان ایرانی در ژانرهای مختلف پرداخت که می‌توان به رضا دقتی، عباس عطار، عباس کیارستمی، کاوه گلستان، شیرین نشاط، شادی قدیریان، محمدرضا چایفروش، سعید عربزاده، محمدرضا معصومی، وحید بابایی، بردیا سعادت، مهدی مختاری و فرزین ناظم زاده اشاره کرد.

هنرمندان ایرانی که آثارشان در آتن به نمایش درآمده است، عبارتند از: امیرحسین ذاکرزاده، نیما تاج‌الدین، فرزانه قربانی‌نژاد، سحرکرمی (لوح تقدیر)، مجید محمدی، سیامک جعفری، نسرین عباسی، مصطفی نوده (لوح تقدیر)، امین دهقان، مریم منوریان، علیرضا رحیمی، گلنازحسن زاده، علی سامعی، احمد خطیری، عباس باقریان (لوح تقدیر)، ادریس خسروی‌زاده، نگار آقاعلی طاری (لوح تقدیر)، امیرحسین حیدریان نائینی، برنا میراحمدیان (عکس برگزیده)، احمد سامعی، مهدی منتصری، علیرضا شاه‌حمزه، امیرعلی نواده‌شهلا، آرش مهدوی، امین زمزم، سید احسان مرتضوی، شهربانو (شیدا) بادلی، محمود حدائق‌نیا، علیرضا عباسی، میران (شورش) مباشری، محمدعلی مطاعی (لوح تقدیر)، سید محمدجواد صدری، (فرزاد) تقی حمیدی‌منش، نازیلا عشاق‌الحسینی، مجتبی عوض‌زاده سامانی، هادی صمدی و ابراهیم بهرامی.

بهترین عکس این نمایشگاه به انتخاب داوران یونانی آقایان اسپیروس لاتروپولوس، یوانیس لیکوریس و ائوستاش افستاتیادس، اثر برنا میراحمدیان بود که بلیت سفر به یونان و مدال طلای انجمن عکاسی هلنیک به وی اعطا شد.

همچنین همزمان با این رویداد، آثار برگزیده چهارمین جشنواره بین‌المللی عکس خیام نیز برای هنرمندان یونانی به نمایش درمی‌آید. جشنواره بین‌المللی عکس خیام هر ساله با حضور هنرمندان 77 کشور برگزار شده و آثار برنده  بیش از 50 بار در شهرها و کشورهای مختلف دنیا به نمایش درمی‌آید.

چاپ مقاله نشانه ها و معنا در عکس های آیینی ( ابراهیم بهرامی )روزنامه خراسان سه شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۶

نشانه ها و معنا در عکس های آیینی
نویسنده : ابراهیم بهرامی

در آثار هنریِ دینی، هنر مند از طریق نشانه ها، ساختار ها، فضا سازی معنوی و همچنین انسجام بخشیدن به بیان تصویری، روزنه ای معنوی و رابطه ای فرهنگی را شکل می دهد که ارتباط انسان با معنویت را عمق می بخشد. حساسیت های فطری از جمله عواملی است که موجب می شود انسان با آثار معنوی و دینی، رابطه ای درونی تر پیدا کند که در آن، هم هنر مند به عنوان پدید آورنده و هم مخاطب آن، ارتباطی تغزلی با اثر پیدا می کنند.اساس و سرچشمه اصل آفرینش گری در ساحت های قدسی و گرایش به آن، ریشه در میراث معنوی فرهنگی و دینی جامعه دارد. در هسته و جوهره همه مذاهب و آیین های دینی و سنتی جهان، حقیقتی نهفته است که اتکا به آن، انسان را به معرفت شناختی نزدیک و او را از تعلقات دنیوی دور می کند. هنر هایی که از معنویت دین و مذهب به عنوان بخشی از فرهنگ جامعه بهره می گیرند انسان را به حقیقتی والا سوق می دهند.

 

عکاسی که در میان دیگر هنر ها از حوزه وسیع تر دیداری برخوردار است، تلاش پنهانی دارد تا در عین پرداختن به واقعیت، به قلمروی متعالی تری که از راهروی ذهنیت به تجّلی می رسد، بخشی از ژرفای هستی را معنا کند. یک عکس، نشانه ها و عناصر زیادی را در خود دارد که به تنهایی معنایی مستقل از یکدیگر دارند یا به بیان محدودی اشاره دارند ولی هنگامی که این عناصر با یکدیگر در می آمیزند و به علایم و نشانه های نظام یافته تری گسترش می یابند، بیانی متفاوت و محتوایی خارج از معنای مستقل خود می یابند. گاهی بسیاری از قوانین و قواعدی که در علم نشانه شناسی به کار گرفته می شود، به طور مجرد ارزش ذاتی بیانی ندارد، بلکه شیوه و درایت هنر مند در استفاده آگاهانه و کاربردی شان بدان ها معنا و ارزش می بخشد.
دررهیافت های تصویری مختلفی که به دین می پردازد، نشانه ها مفاهیمی اساسی و دارای ارزش های فرهنگی و معنوی والایی هستند. بسیاری از این نشانه ها دارای رمزگان هایی هستند که نیاز به رمز گشایی دارند و برخی دیگر نیز در ساده ترین شکل خود برای آگاهی بخشی، بر نقش کارکردی خود دلالت دارندو عناصر ساختاری نیز با کاربرد های زیبایی شناسانه که در یک نظم و وحدتی خلاق ارائه می شوند، خود به بازتعریف این شاخصه ها و تفسیر آن ها کمک می کنند.
از دیدگاه رفتار های اجتماعی، نشانه های زیبایی شناسی که مبتنی بر محتوای ذاتی شان در آثار هنری دینی ارائه می شوند و اغلب برگرفته از همان نشانه های مذهبی و شمایل های آیینی است، تحلیل منحصر به فردی در حوزه علم نشانه ها دارند و با این که قوانین مشخصی برای آن تعریف نشده است، آمیزه ای از نشانه های معنایی و نشانه های زیبایی شناسانه را در بیان معنا به خدمت می گیرند.
شمایل و نشانه ها، دلالت های صریح بصری هستند که بیشتر به عناصر و اشیای موجود در یک اثر هنری می پردازند و هنگامی که این دلالت ها به تفسیر و برداشت های شخصی می رسند بر دلالت های ضمنی یا تداعی کننده، تاکید دارند و امکان نقد، تاویل و تحلیل آن ها را از سوی مخاطب فراهم می سازند.
نشانه های دیداری به لحاظ تجسم عینی توسط مخاطب، فهم پذیری بیشتری دارند ولی چنان چه این نشانه ها مربوط به فرهنگ یا منطقه خاصی باشد نیاز به همراهی اطلاعات، آگاهی یا همان رمزگشایی دارد، برخی ازاین نشانه ها می توانند از درون ارزش های معنایی، روایتی یا مذهبی داشته باشند که غالبا هنرمندان ِ هنر های تجسمی، آن ها را بازنمایی می کنند. استفاده از تمام یا بخش هایی ازاین عناصر و نمایه ها، به عنوان نشانه های ثانوی در هنر های تجسمی نمود می یابد و به خلق آثاری با درونمایه های معنوی می انجامد و تا آن جا پیش می رود که این زبان بیانی که نشانه ها را در دل خود جای داده است، به صورت محتوا و پیام، متجلی می شود. بسیاری از این نشانه ها گاهی به تفسیر مجدد آن در قالب معنای ضمنی و محتوای باطنی می پردازند.
ارتباط عمیق تر نشانه ها با فرهنگ و اجتماع به عنوان یک قالب بیانی، موجب پدیدار شدن ارزش های نهفته در آن می شود. برخی از نشانه های مذهبی که جنبه های تاریخی و روایتی دارند به دلیل این که نمونه های عینی و واقعی نداشته اند، بیشتر در ذهن ساخته و پرداخته می شوند و برخی هم حتی در نظام های کلامی باقی می مانند.
هنر مند عکاس در مسیر انتقال اندیشه اش، با استفاده از عناصر ساختاری، به دنبال معنای عکاسانه نیز است البته باید این را هم پذیرفت که یک نگاه و زاویه فردی که البته فراخ تر از یک نگاه عادی است، نمی تواند تمامی واقعیت موجود را عریان کندبلکه در کنکاشی فکری ما را به سوی درک واقعیت ها رهنمون می سازد و از آن جا که این گونه آثار موضوع مدار هستند، با تکیه بر جنبه های درونی خود از معنای بیشتری هم برخوردارند. بیان معنا در عکاسی هیچ قاعده مشخص و نظام مندی ندارد بلکه این فرم ها، اشیا و نماد ها هستند که در ترکیبی هماهنگ و همگرا با یکدیگر همچون واژه هایی که شعر را می سازند، به تصویر معنا می بخشند.
تجّلی هنر دینی در آثاری که نگاه عمیق تری به محتوا دارند، از بطن فرهنگ گرفته شده اند و هنرمندانی که برای بیان معنا به این موضوع می پردازند، ابزاری کاملا فیزیکی و مادی در دست دارندو تلاش می کنند با درکی از معنویت دینی، ذهنیت و نگاه خود را برای انتقال احساس و بیان معنا به خدمت گیرند.
پرداختن به عمق محتوای معنوی در آثار عکاسی، مخاطبان را که معمولا از دقت نظر بیشتری برخوردارند، از لایه های فرهنگ به درون خود می پذیرد و در ارتباطی نزدیک تر به درک مفاهیم و پیام آن یاری می رساند. هنر مند عکاس در این فرایند، با استفاده از این عناصر مادی، پیام های ذهنی را درقالب معنا تولید می کند و از این طریق به تبادل افکار و انتقال معنا میان افراد می پردازد.
نماد های مذهبی تنها به خاطر ظاهرشان تقدس ندارند، بلکه به خاطر احساسی که انسان هنگام استفاده از آن ها پیدا می کند، تقّدس می یابند. این نماد ها، همچون علایم کوچکی مانند یک انگشتر یا گردن بند که نمود مذهبی دارند تا آویزه ها، پرچم ها، علم ها و... در منازل و اماکن عمومی و مذهبی که برگرفته از ریشه های آیینی و دینی است، به خاطر ظاهر زیبا و تزیین شده شان مقدس نگشته اند بلکه واقعیت های معنوی از درون آن ها بر انسان تاثیر می گذارد و شرایطی را به وجود می آورد که ذهن مخاطب را برای درک معنویت ومفهوم آن فعال و حس متعالی تری را به وی القا می کند.

درخشش عکاسان ایرانی در دومین نمایشگاه بین المللی عکاسی "اونیکس ۲۰۱۷" رومانی


Onyx International Exhibition of Photography  2017

درخشش عکاسان ایرانی در دومین نمایشگاه بین المللی  عکاسی "اونیکس ۲۰۱۷"  رومانی

۲۵ اثر هنری عکاسی از 6 عکاس خراسانی مورد  توجه هیئت داوری دومین نمایشگاه بین المللی  هنر عکاسی "اونیکس" کشور  رومانی قرار گرفت  و به این نمایشگاه راه یافت این اثار متعلق به  معین کاظمی،  مهدی پورعبادی، ندا صیامی، ابراهیم بهرامی ، قدیروقاری و شیدا یزدانی » است که از این میان عکسی با عنوان « اشتیاق » از ندا صیامی  در بخش عکسهای مسافرتی ، موفق به دریافت « لوح افتخار  ONYX Honorable Mentions» این نمایشگاه گردید.

     این نمایشگاه توسط انجمن عکاسی رومانی و با حمایت  انجمن عکاسی آمریکا  PSA ،انجمن بین المللی تصویر ICS  و اتحادیه جهانی عکاسی GPU  در ۵ بخش عکس های رنگی ، سیاه و سفید ، مسافرتی ، مردم و طبیعت ، سازمان دهی وبرگزار می شود . آثار برگزیده ی نمایشگاه نیر در اردیبهشت ماه سال جاری در خانه فرهنگ کامپینای کشور رومانی در معرض نمایش عموم قرار خواهد گرفت .

طبق آمار ارائه شده توسط دبیرخانه ی این جشنواره   تعداد  5429 اثر از ۴۲۳ عکاس از ۵۹ کشور جهان  در این رقابت بین المللی شرکت داشته اند.

خبر و عکسهای برگزیده این نمایشگاه در سایت جشنواره به آدرس http://www.campinaexhibitions.net/onyx/results توسط برگزار کننده منتشر شده است .

 

 

یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی درکلکته هندوستان


    یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند با حمایت وزارت فرهنگ ، انجمن عکاسی دام دام هند و موزه فن آوری این کشور، همزمان بابرگزاری جشن الماس در تاریخ ۲۳ الی ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷  (چهارم الی هشتم بهمن سال جاری ) در شهر کلکته ی هندوستان برگزار گردید. 
  

با توجه به سوابق حضور عکاسان ایرانی در همایش های قبلی این کنفرانس ، برای این دوره نیز  ازموسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی  آبگینه  درخواستشده بودتا عکاسانی را بصورت میهمان   برای شرکت در این کنفرانس معرفی نماید که عکاسانی  شامل(سید جلیل حسینی زهرایی ، قدیر وقاری ، مژگان کنعانی ، ندا صیامی ، معین کاظمی ، رسا قوام شهیدی ، معین صالحی ، المیرا عمو رستمی ، شیدا یزدانی و محمد حامد اسدی به این کنفرانس اعزام شدند.در این کنفرانس مقالاتی از سوی عکاسان موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه   توسط خانم ندا صیامی از عکاسان شرکت کننده نیز قرائت شد .

  این کنفرانس هزینه هایی  شامل ( اقامت ، غذا ، هزینه سفر های داخلی هند  با قطار) و حضور در برنامه های جنبی ، باز دیدهای شهری و عکاسی ، برگزاری سمینار ، نمایشگاه و ورک شاپ ها، در مدت زمان تعیین شده را به عهده داشته است.  این کنفرانس که از سال ۱۹۸۲ میلادی هر ۴ سال یک بار برگزار می شود، دیدگاههای مختلف  عکاسان جهان و پیشرفت های علمی ، فن آوری و هنری  عکاسی را مورد  بررسی قرار می هد .

هاکنی در شب/ دیوید جیمز


  محله هاکنی در شب

هاکنی در شب/ دیوید جیمز

منبع: British Journal of Photography
محله هاکنی لندن در شب - ترجمه اختصاصی آکادمی عکاسی هنر های معاصر از بریتیش ژورنال عکاسی
تمام تصاویر از: دیوید جرج (David George)

دیوید جرج در کتاب تازه اش با عنوان هاکنی در طول شب  کتاب راهنمایی برای گردش در یک شهر رؤیایی منتشر کرده است
هاکنی در طول شبِ دیوید جرج حاوی تصاویری از مناظر شهریِ بی زمان، متروک و وهم آور است، از لاشه-های عظیم صنعتی گرفته تا کانال هایی که به آرامی در جریان اند و پارک های سرسبز؛ مناظری که حتی برای ساکنان قدیمیِ آن ناحیه نیز ناآشنا هستند. عکس های او با داستان کوتاهی از کارِن فالکونِر (Karen Falconer) همراه شده اند: قطعاتی رمزگون از متن که میزان متعادلی از زمینه و رمزوراز را به تصاویر می افزایند.
من دیوید را در یک شب بارانیِ زمستان و در قلب تپنده ی هاکنی ملاقات کردم با این امید که ذهنیتی را که در پسِ این مجموعه ی رمزگون نهفته رمزگشایی کنم.
او در جواب می گوید: «سگ ها».
«من چند سگ دارم که معنایش این است که زیاد این طرف و آن طرف می روم. در این گردش ها پی بردم که هاکنی در طی شب، دنیای دیگری است. هدف من آن بود که خواننده  را به یک گردش ملایمِ شبانه ببرم تا احساس کند ذره ای از یک رؤیا را تجربه کرده است.»
این تصاویر، نواحی شهری را مانند مناظر روستایی نشان می دهند، تمثالی از یک «ترانه ی شبانیِ مأیوس»، مناظری که تنها در نتیجه ی فرایند صنعتی شدن به وجود آمده اند. آن چه قبلاً در آن ناحیه بوده از بین رفته، اما آن چه جایگزینِ قبلی شده نیز زیبایی خاصِ خود را دارد.
جرج می گوید: «می خواستم بر این موضوع تأکید کنم که چه میزان بالایی از آب در هاکنی وجود دارد. خود واژه ی هاکنی یعنی جزیره ای در مرداب –هاکنی در اصل چنین جایی بوده است. آدم ها معمولاً متوجه میزان رطوبت بالای این ناحیه نمی شوند؛ این جا به هر طرف که بروید با کانال ها، دریاچه ها و جویبارها مواجه می-شوید.»
او می گوید: «اما ما در نقطه ی حساس  قرار داریم. بسیاری از مکان های به تصویردرآمده در این کتاب در آستانه ی تبدیل شدن به چیز دیگری هستند. اما داستانِ شهر همین است –همه چیز تغییر می کند. من سوگ وارِ این روند نیستم بلکه آن را ثبت می کنم.»
وجه شاخصِ این عکس ها رنگ مایه های رادیواکتیوشان از زرد و سبز است که به شکلی متمایز به این تصاویر خصلتی کسل و بیمارگون بخشیده است. چگونه به این کیفیت رسیده است؟
او می گوید: «این رنگ پریدگی ناشی از چراغ های سدیم خیابانی است. اگر با آسمانی دست نخورده کار کنید، همه ی این رنگ مایه ی کهربایی را به پایین بازمی تاباند، در حالی که زیر یک آسمان صاف رنگ مایه های آبی و سبز خواهید داشت. اگر کار با ابرهای پراکنده انجام شود، شما پیکره هایی دوست داشتنی از ابرها را خواهید داشت که تکه های کوچکی از آبی از پشت آن ها بیرون زده اند. این رنگ پوششِ ابر است که نحوه ی رنگ-پریدگیِ تصویر نهایی را تعیین می کند.»

 محله هاکنی لندن در شب - ترجمه اختصاصی آکادمی عکاسی هنر های معاصر از بریتیش ژورنال عکاسی
جرج در ادامه می گوید: «میزان نورِ بسیار کم به این معناست که شما هرگز نمی دانید در نهایت به چه کیفیتی خواهید رسید، و اغلب پیش آمده که من از نتیجه ی حاصل از این نوردهی های طولانی شگفت زده شده ام. گاهی نیز ممکن است هنگام نوردهی طولانی، پیش زمینه ی تصویر را با یک چراغ قوه رنگ آمیزی کنم. اما جدای از این حالت و جدا از میزان اندکی کاهش نویز که بر عکس ها اعمال می کنم، این عکس ها تصاویری کاملاً صادقانه هستند –درست از پشت دوربین به دست آمده اند.»
با آن که هاکنی ناحیه ای پرجمعیت بوده و بخشی از یک کلان شهر است، وجه  مشترک همه ی این تصاویر غیاب زندگی انسانی است.
جرج می گوید: «آدم ها را داخل تصاویر نمی گنجانم چون در آن صورت آن ها به موضوع تصویر تبدیل می-شوند. شما با تصاویرِ منظره نیز همچنان می توانید به همان اندازه درباره ی دنیا، جامعه و سیاست سخن بگویید. از طرف دیگر در یک عکس فقط با توجه  به لباسی که افراد پوشیده اند می توان تاریخِ گرفته شدن عکس ها را با خطایی حدود پنج سال مشخص کرد. بنا به همین دلیل خودروها را نیز در تصاویر نمی گذارم. مایل نیستم به آدم ها بگویم به چه چیزی فکر کنند –آن ها خودشان باید ذهنیت شان را شکل بدهند. من می خواهم خواننده خودش ارتباط بین متن و تصویر را به شکلی شخصی برقرار کند. این یک کتاب پردادوفریاد نیست: ما همگی آدم های بالغی هستیم، پس خودتان داستان های خود را بسازید، این لذت بیشتری خواهد داشت.»

نمایان کردنِ این بخش مغفول مانده از ناحیه ی هاکنی همراه با کالبدشکافیِ زمان، مکان، معماری و اتمسفر در تصاویر یادآور آثار نویسندگان بزرگِ معاصری است که داستان های شان در لندن می گذرد، به خصوص پیتر اَکروید (Peter Ackroyd) و ایان سینکلِر (Iain Sinclair).
جرج درباره ی منابع الهامش می گوید: «من هم اَکروید و سینکلِر را دوست دارم. اما در حال حاضر دارم کتابی از مَتیو بیومان (Matthew Beaumont) را می خوانم با عنوان شب گردی: تاریخ شبانه ی لندن . آیا می دانستید تا دهه ی 1840 اگر در طول شب حوالی لندن پیاده روی می کردید دستگیر می شدید؟ البته مگر آن که آدم ثروتمندی بودید.»
با نزدیک شدن به صفحات پایانیِ هاکنی در طول شب تقریباً می توانید خورشید را که بازیگوشانه در افق نمایان می شود حس کنید و نواهای دوردست همسرایانِ صبح را بشنوید. این صفحات شما را ترغیب می کنند که در پی آماده کردن چای یا قهوه ای باشید و دریابید که چگونه مناطق اطراف خانه تان در این ساعات مسحورکننده خود را دگرگون می سازند.
جرج می گوید: «اگر این تصاویر را موسیقی تصور کنیم، آن ها بلوز (blues) هستند. نوعی دوامِ حافظه و عملکرد در این مکان ها وجود دارد، ضمن آن که آن ها درست بر قله ی استحاله و دگرگونی ایستاده اند. باید قبل از آن که ناپدید شوند آن ها را ثبت می کردم.»

محله هاکنی لندن در شب - ترجمه اختصاصی آکادمی عکاسی هنر های معاصر از بریتیش ژورنال عکاسی



محله هاکنی لندن در شب - ترجمه اختصاصی آکادمی عکاسی هنر های معاصر از بریتیش ژورنال عکاسی



محله هاکنی لندن در شب - ترجمه اختصاصی آکادمی عکاسی هنر های معاصر از بریتیش ژورنال عکاسی