ABGINEH PHOTOGRAPHIC STUDIES INSTITUTE
موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه
ABGINEH PHOTOGRAPHIC STUDIES INSTITUTE
موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه
نقد عکس
آفتاب لب بام
عکاسی هنر و پدیده ای است که می آموزد، اطلاع رسانی می کند و به مرور و ثبت خاطرات می پردازد به بخشی جدایی نا پذیر از زندگی انسان امروزی در آمده است . بدون شک هر عکس با هر گونه گرایش و کاربردی دارای یک سری ارزش های بصری است، برخی از آنها نکته هایی را در خودنهفته دارند که تنها می توان از طریق مکاشفه دست به راز گشایی اشان زد وزوایای پنهان آن را نمودار ساخت. همه عکس ها با خود نشانه‌هایی دارند حتی ضعیف ترین آنها که توسط عکاسان علاقمندو مبتدی تهیه شده اند. این عکس هابدلیل اینکه حداقل اطلاعاتی بصری را در خود دارند دارای اهمیت هستند.
هر اثر هنری با مخاطبینش کامل می شود و خلق هر اثری بدون داشتن مخاطب معنایی نخواهد داشت.در پروسه تولید یک اثر هنری، هنرمند و مخاطب از مولفه های لازم آن محسوب می شوندکه در سه راس یک مثلث قرار دارند. با حذف هنرمند در حقیقت هیچ اثر هنری تولید نخواهد شد و با کنار گذاشتن مخاطب نیز اثر هنری به تولیدی بی مصرف تبدیل شده و خود رو به نابودی خواهد رفت. تحلیل و نقد عکس پیوند میان اثر، هنرمند و مخاطب را ایجاد می کند که موجب بر خورداری بیشتر مخاطب از برخی اندیشه های ذهنی و پیچیدگی های مو ضوعی عکس ها می شود. لذا هر حرکتی در جهت درک، ارزشیابی و شناخت بیشتر مخاطب از یک اثر هنری مهم و دارای ارزش است. هر چند بهترین تفسیر و برداشت ها را خود تصویر می سازد و آنها بایستی خود سخن بگویند لیکن بررسی و تحلیل جامع در معنی و محتوای عکس ها و همچنین بررسی ساختار زیبایی شناسی آنها می تواند درک وشناخت مخاطب را بیشتر کند. پرداختن به فضای درون عکس هاکه ممکن است مضامینی واقعی, فرا واقعی, شاعرانه, رویاگونه و یا فلسفی داشته باشند از مواردی است که در تجزیه و تحلیل عکس ها مورد توجه وبررسی قرار می گیرد.
معمولا در تحلیل یک عکس علاوه بر پرداختن به محتوای هنری و جنبه های فنی و تکنیکی آن می توان جنبه های کاربردی، تاریخی، روانشناختی و اجتماعی آن را نیز مورد بر رسی قرار داد.
هرچند در نقد و تحلیل عکس ها هیچ فرمول و روش خاص و تعریف شده ای وجود ندارد و نویسنده هر بار با خلاقیت های نوشتاری سعی در بیان متفاوت تحلیل های خوددارد، لیکن نمی تواند یک سری قواعدمرسوم را نیز نا دیده بگیرد. از آنجا که درک ودریافت محتوای عکس ها تابع دیدن , مطالعه , مکاشفه و تجربه است، یک تحلیل گر خود بایستی به دانش آن مجهز باشد.
یک تحلیل گر هم در فرم وهم در معنای عکس کاوش می کندو جنبه های گوناگون ساختاری و محتوای اثر را مورد تحلیل قرار می دهد.
نویسندگانی که عالمانه و منصفانه به تحلیل, تفسیر و نقد عکس ها می پردازند، در حقیقت شکاف میان نظریات عکاس و مخاطب را پر می کنند. این نکته نیز دارای اهمیت است که هر مخاطبی با توجه به سواد بصری، دانش و باور شخصی اش از لحن بیان و ساختارفرمی و محتوایی عکس ها می تواند برداشت خاص خودش را داشته باشد و طبیعی است که هر چه مخاطب دارای تجربه،اطلاعات و همچنین رابطه نزدیکی با عکاسی داشته باشد راحت تر می تواندبا این عکس ها به عنوان یک شکل هنری ارتباط برقرار کند.
پرداختن به مقوله نقد و تحلیل عکس می تواند مخاطب را از تردیدهاو سرگردانی برهاند.او انتظار دارد با مطالعه متون نوشتادی در باره عکس ها افزون بر اطلاعات بصری درون آنهابه آگا هی های دیگری هم دست یابد و بیان کنابی و پنهان موضوع را به صورت شفاف تری جسنجو نموده و بادرک ارزشهای زیبایی شناختی آن به بر داشت دلپذیری برسد.
با توجه به اینکه برخی از عکس ها می تواند در برابر تنوع تفسیرها و تعبیرها قرار گیرد، منتقد یا تحلیل گر می تواند با پرداختن به این بحث ها فضائی قابل درک و علمی از این رسانه ایجاد کند که در کنار آن خلاقیت و استعدادهای نو نیز شناخته شوند.
منتقدان یا کسانی که به جوانب گوناگون یک عکس می پردازند بایستی به این نکته نیز واقف باشندکه به همان گونه که هر عکس مخاطب خاص خود را دارد، یکی ممکن است ارتباط بیشتری با آن بر قرار کند و دیگری ارتباط کمتر، یک نقد و تحلیل هم می تواند نظریات متفاوتی را بر انگیزاند. شخصی ممکن است با نظر نویسنده موافق و دیگری مخالف باشد و یا برخی دیگر تنها بخش هایی از اظهارات و نظریات منتقد را بپذیرند که در اینجا علمی بر خورد کردن ، همه جانبه گری و منصفانه قضاوت کردن می تواند در جذب مخاطب نیز موثر باشدو از طرفی ارزش و جایگاه نقد نیز به روشنی مشخص خواهد شد و مخاطبین نیز از آن استقبال خواهند کرد.
ابراهیم بهرامی
نمایشگاه گروهی عکاسان ایران و بنگلادش
نمایشگاه گروهی عکاسان ایران و بنگلادش در شهر داکا
نمایشگاه عکسی توسط تنی چند از عکاسان ایرانی و بنگلادشی از تاریخ سیزدهم خرداد ماه به مدت دو هفته در گالری زینول دانشگاه هنر های زیبا ی داکا به معرض نمایش در آمد .
این نمایشگاه توسط آقای دکتر هاشمی رایزن فرهنگی سفارت ایران در بنگلادش افتتاح گردید و تعداد چهل و شش قطعه عکس از هفت عکاس ایرانی و هفت عکاس بنگلادشی برای اولین بار در معرض نمایش قرار گرفت .
برپایی این نمایشگاه در حاشیه برگزاری هفتمین کنفرانس بین المللی هنر عکاسی در شهر کلکته هندوستان میان نمایندگان عکاسی دو کشور مورد توافق قرار گرفت .
این ابتکار در جهت ایجاد یک پل ارتباطی میان عکاسان دو کشور ترتیب داده شده است .
هنرمندان عکاس دو کشور آثار خود در موضوعات زیبائیهای طبیعت , مناظر , معماری , پرتره , زندگی اجتماعی مردم , شیوه های زندگی و همچنین تکنیکهای عکاسی را به نمایش گذاشتند .
بلبل احمد رئیس انجمن عکاسی بنگلادش و یکی از شرکت کنندگان می گوید : آثار عکاسان ایرانی با استفاده از فن آوری جدید از تکنیک بسیار بالایی برخوردار بوده و بسیار هنرمندانه و عالی آثارشان را ارائه کرده بودند .
عکاسان ایرانی شرکت کننده در این نمایشگاه عبارتند از :
مهناز صحاف , ابراهیم بهرامی , هاشم جواد زاده , شاهرخ فتحی , علی کریمی رستگار , کاظم حسینی و مجید بندار مقدم – و عکاسان بنگلادشی نیز عبارتند از :
بلبل احمد , شازده حلیم پالی , جهانگیر اعلم , محمد زبیر , محبوب الرحمن دیپو , محمد انور حسین و دلیپ کمار داس .
این نمایشگاه در آینده نیز در ایران به نمایش در خواهد آمد .
Life in frames
Bangladesh-Iran Group Photography Exhibition
Afsar Ahmed
A circle of very close friends, all of them from different professions and different age groups, more interestingly they are from two different countries: Bangladesh and Iran. But one thing is common: their urge to capture the precious moments of life in frames. This was in ample evidence at the recent Bangladesh-Iran Group Photography Exhibition at the Zainul Gallery of the Institute of Fine Arts of Dhaka University, in association with the
A question immediately cropped up on viewing the exhibition: How did these enthusiastic photographers get together? Shazida Halim Poly, one of the members of the circle, reminisced, "A few of us Bangladeshi photographers went to
Not surprisingly, good teamwork and splendid photography were in evidence at the exhibition. Dr MR Hashemi, Cultural Counsellor, Embassy of the Islamic Republic of Iran, inaugurated the show and said, "This exhibition will acquaint the visitors of
Organised by the seven Bangladeshi photographers: Bulbul Ahmed, Shazida Halim Poly, Dilip Kumar Das, KM Jahangir Alam, Mohammad Zubaer, Anower Hossain and Mahbubur Rahman Dipu; the exhibition featured 46 photographs by 14 photographers. Among the Iranian counterparts were Ebrahim Bahrami, Ali Karimi Rastegar, Kazem Hosseini, Mahnaz Sahaf, Hashem Javed Zadeh, Majid Bondar Moghaddam and Shahrokh Fathi.
"It's a friendly exhibition totally sponsored by us," said Jahangir. "The focus of the exhibition is to promote the positive aspects of the two countries," he added.
The selection procedure was undertaken by Bangladeshi photographers. Amplifying on this aspect, Poly commented, "We received around 60 magnificent photographs from our Iranian counterparts but due to lack of sponsorship and space we could display only 23 photographs of them."
The traditional vision of photography from the Persian world seemed to consist exclusively of sepia-toned images. The 23 photographs depicted the splendours of
The glimpse of a Burkha clad woman in the fish market or another woman attired likewise with her eyes closed standing at the entrance of an old edifice, while attired in colourful traditional dress, a woman sitting in a clothing store and the paragon of beauty -- a Persian girl sitting on the grass-- were just the chronicles of the arty portraits of the Iranian women.
Other photographs, depicting lifestyle, nature, portrait, action, still life and architecture were also mind-boggling. The composition of a turquoise wall and orange bench and an old man in blue, passing by or a regal Persian carpet and many more were a delight to one's eyes.
While the Iranian photographs brought out the melancholy shades of gray and blue the Bangladeshi photographs were more colourful and more down to earth. The serene and lyrical beauty of the pastoral
So what were the basic differences between Bangladeshi and Iranian photographers? "The different anthropology and geographical variations make the real differences. They showcase
Bangladesh-Iran group
photography exhibition
ROBAB ROSAN
An exhibition jointly organised by Bangladeshi and Iranian photographers is being held at Zainul Gallery of the
Forty six photographs by seven Bangladeshi and seven Iranian photographers are being displayed at the exhibition, the first of its kind. A joint initiative has been taken in arranging this exhibition with the purpose of building a bridge between the photographers of the two countries.
Photographers of both the counties have displayed the bounty of natural beauty; besides landscapes, portraits of the people and their lifestyle have also been captured by their cameras.
A photograph of a labourer at his backbreaking work, by Shazida Halim Poly and another of the environmental hazard in the ship breaking yards in
Poly?s snap of the Madhabkunda Waterfall is also very striking, both in colour and in composition.
Amid the picturesque views of rural
?This is really a great opportunity for the viewers as well as Bangladeshi photographers to enjoy the works of their Iranian counterparts,? said Bulbul Ahmed, president of the Bangladesh Photographic Society and one of the participants in the exhibition.
According to him, the photographs by Iranians are technically very rich. ?They use modern technology and can produce artistic and superior works,? said Ahmed.
About the Bangladeshi photographers he said, ?We give importance to the subject rather than the technical aspects. We try to portray the real beauty of an object or a scene in our photographs.?
Bangladeshi photographers taking part are Bulbul Ahmed, Shazida Halim Poly, KM Jahangir Alam, Mohammad Zubaer, Mahbubur Rahman Dipu, Mohammad Anwar Hossain and Dilip Kumar Das.
Mahnaz Sahaf, Ebrahim Bahrami, Hashem Javadzadeh, Shahrokh Fathi, Ali Karimi Rastegar, Kazem Hosseini and Majid Bondar Moghaddam are participating from
The organisers hope that this exhibition will usher the exchange of views among the photographers in
دانستن بدون عکس ممکن نیست
دانستن بدون عکس ممکن نیست
ترجمه ضیاالدین رضائی :
عکاسی بخش مهمی از دنیایی است که در آن زندگی می کنیم. بدون آن روزنامه ها و مجلات هیچ تصویری نداشتند. اینترنت فقط از حروف و علائم تشکیل می شدو سینما و تلویزیون فقط یک رویا بود. بدون عکاسی اغلب تلاشهای علمی متوقف می شد زیرا عکاسی چشم باز علم است. بسیاری از پروژه های تحقیقاتی , ماهوارهای , هواشناسی و اکتشافی که همه آنها به عکاسی وابستگی دارند, تحت تاثیر قرار می گرفتندوبطور جدی با اشکال مواجه می شدند.
این همه به معنی این است که عکاسی در زندگی ما بسیار مهم است و بخاطر اهمیت گسترده اش فرصت های شغلی زیادی نیز در حوزه آن قرار می گیرد. پیش نیاز فرصت شغلی در این زمینه, آموزش و تجربه در سطح وسیع تری از عکاسی است. مثلا کار یک عکاس صنعتی خیلی متفاوت از کار عکاس روزنامه یا پروژه است . یک عکاس معماری باید تا حدودی معماری بداند تا کارش را آگاهانه انجام دهد. می بایستی توانایی درک مفاهیم مهندسی را داشته باشد. عکاسی خود یک شغل نیست بلکه قسمتی از یک شغل است.شغلی که دانش و تجربه را به خدمت می گیرد.
امروزه عکاسی فرصت های شغلی بسیاری را در بر گرفته است که هریک در زمینه های تخصصی دارای ارزشهایی هستند: مانند عکاسی چرتره , عکاسی صنعتی , عکاسی مطبوعات و .... کسانی هستند که می گویند مانند تمام تکنولوژی های جدید, عکاسی دیجیتال وارد عکاسی حرفه هی خواهد شد.
عصر جدیدی با تصویر سازی سوپر کامپیوتری که نشانه های آن بوضوح قابل لمس است شروع شده است. واقعیت این است که در عکاسی این تکنولوژی نیست که عکاس را می سازد بلکه این شخص عکاس است که از آن استفاده می کند و نتیجه را دقیق و حرفه هی می کند. تکنو لوژی با تمام مشکلاتش در خدمت مااست , نه علیه ما .
عکاسان خبری شاهدان عینی واقعه
عکاسان خبری شاهدان عینی واقعه
ابراهیم بهرامی
عکاسی خبری از ابتدای قرن نوزدهم میلادی جایگاه خودرا در مطبوعات پیدا کرد و بعنوان یک شاخه مهم عکاسی مورد توجه قرار گرفت. کاوش کردن در هنجار های اجتماعی پرداختن به موضوعات زندگی روزمره مردم و ارتقای سطح آگاهیهای عمومی از طریق رسانه عکس و ثبت آن بعنوان اسنادی تصویری از مهمترین مواردی است که در مطبو عات به آن پرداخته می شود.
عکسهای خبری نمی توانند دروغ بگویند و بهمین خاطر یکی از دلایل مورد توجه قرار گرفتن آن توسط مخاطبین صادق بودن عکاسی است. این عکسها معمولا توسط عکاسانی که برای یک خبرگزاری یا یک آزانس خبری ویا روزنامه های خاص کار می کنند تهیه می شوند و در عصر تکنولوزی در کوتاه ترین زمان ممکن از طریق نشریات چاپی و الکترونیکی به سراسر دنیا ارسال می شوند.
موضوعات عکاسی خبری:
مهمترین موضوعاتی که در عکاسی خبری مورد توجه می باشند عکسهایی هستند که واجد ارزش خبری باشند. برخی از موضوعات رویداد هایی هستند که طی برنامه ای قرار است انجام شود مانند برپایی مراسم , سمینارهاو مسابقات ورزشی که البته عکاس در این گونه موارد بایستی به گونه ای برخورد کند که عکسهایش ماهیت خبری داشته باشند وعکسهایی خسته کننده و بی روح ارائه ندهد.
او همچنین باید موقعیت محیطی, افراد حاضر در مراسم و توجه بر روی شخصیت ها و یا بازیکنان مسابقات ورزشی و همچنین لحظاتی که مطابق برنامه های مراسم برگزارو اجرا می شودرا پیش بینی وبا نگاه خبری و نیت اطلاع رسانی عکاسی کند.
عکاسان خبری شاهدان عینی واقعه:
یک عکاس خبری بایستی در برابر نا ملایمات و سختی ها صبور , پر توان, روشن بین و مصمم باشد و در برخورد با موضوع کنجکاو, قاطع و جستجوگر باشد ودر لحظات بحران شجاعت و شهامت لازم را داشته باشد.هر چند بر خورداری از این صفات به تنهایی برای یک عکاس خوب خبری شدن کافی نیست, بلکه یک عکاس خبری بایستی با آگاهی نسبی از موضوع و شناخت اصول زیبایی شناسانه تصویر و کاربرد صحیح از ابزار خود برای رسیدن به یک عکس خبری خوب و تاثیر گذار بکوشد و اثر خودرا فراتر از یک مشاهده گر معمول ارائه کند. عکاسان خبری علاوه بر اینکه حضورشان نبایستی مزاحمتی برای حریم شخصی افراد ایجاد کند بلکه باید بعنوان ناظری هوشیار نسبت به ثبت موقعیت هایی که در آن قرار می گیرند اهتمام ورزند.
همچنین نیاز است عکاس خبری از اتفاقات و رویدادهای جهان مطلع باشد و بر اوضاع فرهنگی, سیاسی و اقتصادی مناطقی که در صدد تهیه عکس است واقف باشد و بی طرفانه و بدون غرض با موضوعات برخورد کند و از باز آفرینی پرهیز کند .
هانری کارتیه برسون از عکاسان پیشگام عکاسی خبری در مورد عکسهایش می گوید که گزارشهای مصور او خواه بر اساس ماموریت یا سفارش فلان مجله باشد و خواه به خواست و انتخاب خود او , در نهایت نظرات وی را در باره وقایع مهم روزگار ما بیان می کند .
ارزش خبر در عکسهای مطبوعاتی وخبری:
همانگونه که موضوعات ممکن است واجد ارزش و اهمیت خبری باشند , عکس های اینگونه موضوعات نیز می توانند دارای ارزشهای متفاوت خبری باشند. یک عکس خبری می بایستی این ویژگی را دشته باشد که بتواند علاوه بر پرداختن به واقعه بیننده را به سوی اصل موضوع هدایت کند واز نماهای بسته که تداعی بی ارتباط بودن با واقعه یا تصنعی بودن را دارد بپرهیزد وآنقدر هم از موضوع دور نشودکه جزئیات و اصل ماجرا در یک عکس بی روح و ساکن ارائه شود.
غیر متعارف بودن موضوع, تازگی داشتن آن, احساسی بودن یا هشدار دهنده بودن عکسهایی که با مردم ارتباط بیشتری برقرار می کنند از جمله عکسهایی است که دارای ارزش های یک عکس خبری است. در عین حال مواردی هم بوده است که عکاس بطور اتفاقی در شرایط و موقعیتی قرار گرفته که تنها او نظاره گر این واقعه بوده است.
شرایط و موقعیت های عکاسی:
یک عکاس مطبوعاتی حرفه ای بایستی فارغ از دغدغه های تکنیکی به تهیه عکس و گزارش تصویری بپردازدو فرصت این را هم داشته باشد که علاوه بر ثبت وقایع نگاهی محتوایی و خلاق هم به موضوع داشته باشد. به موقع حاضر شدن در صحنه و قرار گرفتن در زاویه مناسبی که بر موضوع اشراف داشته باشد از مواردی است که عکاس را بر موضوع مسلط می کند. او همچنین بایستی امنیت و آزادی بیشتری هم برای پرداختن موضوعات خبری داشته باشد.
عکاسان خبری همیشه جزء اولین کسانی بوده اند که پیشرفت های تکنولوژی در زمینه عکاسی رابه خدمت گرفته اندو آن را پذیرفته اندو بکار گرفته اند. تکنولوژی دیجیتال بعنوان جدید ترین پدیده و تکنولوژی به عکاسان خبری کمک می کند در کوتاه ترین زمان ممکن آثار خودرا به مخاطبین ارائه نمایند.دوربین های دیجیتال با حذف فیلم امولسیون و مراحل ظهور و چاپ این امکان را بوجود آورده است که کمتر از یک ساعت تصاویر خبری بر روی شبکه های خبری در اینترنت قرار گیرد.
تعهد و صداقت عکاس:
هر چند امروزه با ورودتکنولوژی دیجیتال خیلی ها نگران تحریف در عکسها هستندولی می توان با ترویج فرهنگ صداقت و پاسداری از حقیقت به تعهد و صداقت عکاس بهاداد و به آن احترام گذاشت چرا که صداقت از مهمترین ویژگی یک هنرمند عکاس خبری است. او بایستی در برابر تاثیری که موضوع عکسش بر مخاطبین می گذارد احساس مسئولیت کندواصلاهدف او از انتخاب این حرفه که آمیخته به هنر می باشد حمایت شرافتمندانه از نوع بشر است.
یوجین اسمیت عکاس خبری آمریکایی در مورد دستکاری عکسهای خبری که گاه نا محسوس و گاه شدید آشکار می شود می گوید: با در نظر گرفتن اینکه این عکسها در سطح وسیعی چاپ و منتشر می شوند این عمل جنایتی علیه بشریت است. او روش غلط تحریف را حتی در گزارشهای نسبتا کم اهمیت نیز سرکوب می کندو اعتقاد دارد این آثار فکر و عقیده مردم را قالب می گیرند. اندکی اطلاعات نادرست به اضافه اندکی دیگر اطلاعات نادرست آتشی است که سوء تفاهمات زیانباری از آن شعله ور خواهدشد.
عکسهای خبری تازگی خودرا در همان هفته های اول خواهند داشت و پس از آن این آثار هنگامی بعنوان عکسهای خبری خوب وتاثیر گذار در ذهن می مانند که بتوانند در انتقال شرایط به مخاطب موفق بوده باشندو قطعا نگاه هنر مندانه عکاس بر گرفته از اصول زیبایی شناسی تصویر و پرداختن به محتوای عمیق در این مسئله تاثیر گزار خواهد بودو از آثار او بعنوان عکسهای مستند نیز بهره گرفته خواهدشد.
نقد و تحلیل عکس
ابراهیم بهرامی
عکاسی هنر وپدیده ای است که می آموزد، اطلاع رسانی می کندو به مرور و ثبت خاطرات می پردازد به بخشی جدایی نا پذیر از زندگی انسان امروزی در آمده است . بدون شک هر عکس با هر گونه گرایش و کاربردی دارای یک سری ارزش های بصری است،برخی از آنها نکته هایی را در خودنهفته دارند که تنها می توان از طریق مکاشفه دست به راز گشایی اشان زد وزوایای پنهان آن را نمودار ساخت. همه عکس ها با خود نشانه هایی دارند حتی ضعیف ترین آنها که توسط عکاسان علاقمندو مبتدی تهیه شده اند. این عکس هابدلیل اینکه حداقل اطلاعاتی بصری را در خود دارند دارای اهمیت هستند.
هر اثر هنری با مخاطبینش کامل می شود و خلق هر اثری بدون داشتن مخاطب معنایی نخواهد داشت.
در پروسه تولید یک اثر هنری ، هنرمند و مخاطب از مولفه های لازم آن محسوب می شوندکه در سه راس یک مثلث قرار دارند . با حذف هنرمند در حقیقت هیچ اثر هنری تولید نخواهد شد و با کنار گذاشتن مخاطب نیز اثر هنری به تولیدی بی مصرف تبدیل شده و خود رو به نابودی خواهد رفت.
تحلیل و نقد عکس پیوند میان اثر، هنرمند ومخاطب را ایجاد می کند که موجب بر خورداری بیشتر مخاطب از برخی اندیشه های ذهنی و پیچیدگی های مو ضوعی عکس ها می شود. لذا هر حرکتی در جهت درک، ارزشیابی و شناخت بیشتر مخاطب از یک اثر هنری مهم و دارای ارزش است. هر چند بهترین تفسیر و برداشت هارا خودتصویر می سازد و آنها بایستی خود سخن بگویند لیکن بررسی و تحلیل جامع در معنی و محتوای عکس ها و همچنین بررسی ساختار زیبایی شناسی آنها می تواند درک وشناخت مخاطب را بیشتر کند. پرداختن به فضای درون عکس هاکه ممکن است مضامینی واقعی, فرا واقعی, شاعرانه, رویاگونه و یا فلسفی داشته باشند از مواردی است که در تجزیه و تحلیل عکس ها مورد توجه وبررسی قرار می گیرد.
معمولا در تحلیل یک عکس علاوه بر پرداختن به محتوای هنری و جنبه های فنی و تکنیکی آن می توان جنبه های کاربردی، تاریخی، روانشناختی و اجتماعی آن را نیز مورد بر رسی قرار داد.
هرچند در نقد و تحلیل عکس ها هیچ فرمول و روش خاص و تعریف شده ای وجود ندارد و نویسنده هر بار با خلاقیت های نوشتاری سعی در بیان متفاوت تحلیل های خوددارد، لیکن نمی تواند یک سری قواعدمرسوم را نیز نا دیده بگیرد. از آنجا که درک ودریافت محتوای عکس ها تابع دیدن , مطالعه , مکاشفه و تجربه است، یک تحلیل گر خود بایستی به دانش آن مجهز باشد.
یک تحلیل گر هم در فرم وهم در معنای عکس کاوش می کندو جنبه های گوناگون ساختاری و محتوای اثر را مورد تحلیل قرار می دهد.
نویسندگانی که عالمانه و منصفانه به تحلیل, تفسیر و نقد عکس ها می پردازند، در حقیقت شکاف میان نظریات عکاس و مخاطب را پر می کنند. این نکته نیز دارای اهمیت است که هر مخاطبی با توجه به سواد بصری، دانش و باور شخصی اش از لحن بیان و ساختارفرمی و محتوایی عکس ها می تواند برداشت خاص خودش را داشته باشد و طبیعی است که هر چه مخاطب دارای تجربه،اطلاعات و همچنین رابطه نزدیکی با عکاسی داشته باشد راحت تر می تواندبا این عکس ها به عنوان یک شکل هنری ارتباط برقرار کند.
پرداختن به مقوله نقد و تحلیل عکس می تواند مخاطب را از تردیدهاو سرگردانی برهاند.او انتظار دارد با مطالعه متون نوشتادی در باره عکس ها افزون بر اطلاعات بصری درون آنهابه آگا هی های دیگری هم دست یابدو بیان کنابی و پنهان موضوع را به صورت شفاف تری جسنجو نموده و بادرک ارزشهای زیبایی شناختی آن به بر داشت دلپذیری برسد.
با توجه به اینکه برخی از عکس ها می تواند در برابر تنوع تفسیر ها و تعبیر ها قرار گیرد ،منتقد یا تحلیل گر می تواند با پرداختن به این بحث ها فضائی قابل درک و علمی از این رسانه ایجاد کندکه در کنار آن خلاقیت و استعداد های نو نیز شناخته شوند.
منتقدان یا کسانی که به جوانب گوناگون یک عکس می پردازند بایستی به این نکته نیز واقف باشندکه به همان گونه که هر عکس مخاطب خاص خود را دارد، یکی ممکن است ارتباط بیشتری با آن بر قرار کند و دیگری ارتباط کمتر، یک نقد و تحلیل هم می تواند نظریات متفاوتی را بر انگیزاند. شخصی ممکن است با نظر نویسنده موافق و دیگری مخالف باشد و یا برخی دیگر تنها بخش هایی از اظهارات و نظریات منتقد را بپذیرند که در اینجا علمی بر خورد کردن ، همه جانبه گری و منصفانه قضاوت کردن می تواند در جذب مخاطب نیز موثر باشدو از طرفی ارزش و جایگاه نقد نیز به روشنی مشخص خواهد شد و مخاطبین نیز از آن استقبال خواهند کرد.
دوربین های عکاسی دیجیتال
دوربین های عکاسی دیجیتال
استفاده از دوربین های دیجیتال طی چند سال گذشته بطور شگفت انگیزی در عرصه کار وزندگی ما وارد شده و بسرعت جایگاه خودرا در میان مردم باز کرده است و بدلیل سهولت در دسترسی سریع و آسان جهت ثبت رویداد های اجتماعی، ورزشی، پرتره و هنری اهمیت ویژه ای در میان عکاسان یافته است.
این فن آوری جدید که بعنوان رقیبی سرسخت و جدی برای دوربین های آنالوگ در آمده است را بایستی بعنوان یک واقعیت پذیرفت و امکانات و تکنولوژی آن را در جهت استفاده از دوربین های(( فیلمی)) نیز به خدمت گرفت.
در سیستم آنالوگ که با استفاده از فیلم عکاسی ، کاغذ و مواد شیمیائی و مراحل ظهور و چاپ در تاریکخانه یاتوسط پرینترهای لابراتواری موجب به نتیجه رسیدن یک عکس می شد ، امروزه تنها با داشتن یک دوربین دیجیتال. کامپیوتر
با نرم افزاری جهت ویرایش تصویر و یک پرینتر می توان خیلی سریع و ارزان به عکسهائی با کیفیتی بالا دست یافت.
در حال حاضر عکاسان خبری با تجهیز به این تکنولوژی می توانند عکسهای خود را از هر واقعه ای در کوتاهترین زمان ممکن و بدون درگیر شدن با مراحل ظهور چاپ در همان لحظه به شبکه های خبری جهان ارسال کنند.
سرعت شگفت انگیز پیشرفت تکنولوژی دیجیتال آنچنان زمان را در می نوردد که در تبلیغ عکاسی دیجیتال می گویند « به آینده خوش آمدید » چرا که طی ده سال گذشته پیشرفتی بمراتب بیشتر از یکصد و هفتاد سال تاریخ عکاسی داشته است. دوربین های دیجیتال در این مدت توانسته است برای به نتیجه رسیدن عکسها زمان را کوتاه کند و امکانی را بوجود آوردکه عکاس بتواند سعی وتلاش خودرا بر پایه فکر و اندیشه و مبحث زیبائی شناسی موضوعی عکسها بگذارد .
توانائی بی نهایت دیجیتال درارائه وتکمیل آثار عکاسی موجب بروز خلاقیت های زیادی گردیده بطوری که آنرا به یکی از پر طرفدار ترین مقوله های این علم جدید تبدیل ساخته است. با ورود این فن آوری تغییراتی اساسی در نحوه ارائه عکسها بوجود آمد وحسگر های حساس به نور جایگزین فیلمهای عکاسی شدند حسگرهای CCD و CMOS
که از میلیونها پیکسل ساخته شده اند در دوربین های دیجیتال بجای فیلم مورد استفاده قرار می گیرند. این حسگرها پس از دریافت نور آن را به الکترون و سپس به یک مقدار رقمی تبدیل می کنند و در نهایت دوربین این اطلا عات را بصورت یک فایل تصویری در می آورد و بر روی کارت حافظه دوربین ذخیره می کند. اطلاعات از طریق این کارت وارد کامپیوتر می شود وسپس مراحل پردازش و پرینت آن صورت می گیرد.
تکنو لوژی دیجیتال همچنین با انعطاف پذیری ، امکانات گسترده ای در تصحیح کادر ،رنگ و پردازش را به عکاس می دهد و حتی میتوان فایل های تصویری را به تعداد زیاد و بدون هیچگونه افت کیفیتی تکثیر کرد. در عکاسی دیجیتال الزاما نبایستی عکسها توسط یک دوربین دیجیتال گرفته شده باشند چرا که می توان تصاویر عکاسی شده توسط دوربین های آنالوگ راکه بصورت نگاتیو یا اسلاید عکاسی شده اند را از طریق اسکنر وارد کامپیوتر نمود وسپس بعنوان یک فایل تصویری دیجیتالی، مراحل اصلاح ،ویرایش و.... را بر روی آن انجام داد و در نهایت به همان روش های (پرینت) عکسهای دیجیتال از آن خروجی گرفت یا همانند تصویر های یک دوربین دیجیتال آنها را در شبکه اینترنت قرار داد و یا از طریق ÷ست الکترونیکی برای افراد و دوستان خود فرستاد.
فن آوری دیجیتال موجب شده است میدان خلاق و لذت بخشی برای هنرمندان عکاس بوجودآید تا فارغ از دغدغه های مراحل نوردهی و ظهور وچاپ به ارائه خلاقیت های هنری در عکاسی بپردازند.
ابراهیم بهرامی
دانشگاه مجازى، گشایش دنیایى جدید به روى جویندگان علم
دانشگاه مجازى <اوبرتا> ى کاتالونیا در اسپانیا این روزها دهمین سال تاسیس خود را درحالى جشن مى‌‌‌گیرد که بر شمار متقاضیان تحصیل در اینگونه دانشگاه‌ها هر روز بیشتر افزوده مىشود.
پیشرفت تکنولوژى اکنون این امکان را در کشورهاى مختلف پدید آورده است تا با برپایى دانشگاه‌هاى مجازى، امکان ادامه تحصیل آن دسته از دانشجویانى که به دلایل مختلف، امکان حضور فیزیکى در محل دانشگاه را ندارند، فراهم شود. موفقیت این شیوه تدریس تا آنجا پیش رفته است که امروزه در اسپانیا حتى دانشجویانى که در دانشگاه‌هاى روزانه دولتى مشغول به تحصیل هستند، براى آنکه بتوانند در حین تحصیل، تجربه کارى هم پیدا کنند، به دانشگاه‌هاى مجازى روى آورده‌اند.
>آنخلس رومرو> دانشجوى مقطع کارشناسى مهندسى کامپیوتر که قبلا در دانشگاه پلى تکنیک مادرید درس مى‌‌‌خواند، در مورد دلیل تغییر دانشگاه خود به دانشگاه مجازى مى‌‌‌گوید: اگر من مى‌‌‌خواستم درسم را در دانشگاه پلى تکنیک ادامه دهم، براى تجربه کارى باید صبر مى‌‌‌کردم تا درسم به اتمام برسد چون کمتر شرکتى قبول مى‌‌‌کند که کارمندش فقط عصرها آنجا کار کند. وى افزود: اکنون با تحصیل در دانشگاه مجازى مى‌‌‌توانم هم ساعات کلاسم را خودم تنظیم و انتخاب کنم، هم پول در بیاورم و هم تجربه کسب کنم به گفته آنخلس، با این شیوه تدریس، اگر او ناچار باشد به شهر یا کشور دیگرى سفر کند، باز هم این امکان را خواهد داشت که از همانجا درسش را با همان استادان قبلى ادامه دهد.
شاید، از همین رو است که نه تنها شمار دانشگاه‌هاى اختصاصى مجازى یادانشگاه‌هاى دولتى که به ایجاد رشتههاى مجازى روى مى‌‌‌آورند، در اسپانیا رو به فزونى است، بلکه تعداد رشتههاى تحصیلى آنها نیز هر ترم بیشتر مىشود. به عنوان نمونه، در یکى از دانشگاه‌هاى مجازى در اسپانیا در حال حاضر 18 رشته شامل مهندسى کامپیوتر (نرم افزار و سخت افزار)، برنامه نویسى چند رسانه‌اى، مدیریت، حقوق، زبانشناسى در مقطع کارشناسى و 32 رشته در مقطع کارشناسى ارشد دایر شده است. اوبرتا نخستین دانشگاه مجازى در اسپانیا است که فعالیت خود را 10 سال پیش آغاز کرده و در حال حاضر 11 هزار و 886 دانشجو و نزدیک به 700 استاد در آن به تحصیل اشتغال دارند. از شمار دقیق دانشجویان رشتههاى مجازى دیگر دانشگاه‌هاى اسپانیا تاکنون رقم دقیقى منتشر نشده است.
* شیوه تدریس
ثبت‌نام و قوانین تحصیل در دانشگاه‌هاى مجازى همانند دانشگاه‌هاى عادى است اما شیوه تدریس آن کاملا متفاوت است. در دانشگاه‌هاى مجازى، دانشجویان بدون آنکه در جایى به اسم کلاس درس اجتماع کنند، از طریق اینترنت، با استاد خود ارتباط مستقیم برقرار مى‌‌‌کنند. آنان در آغاز هر ترم از طریق سایت دانشگاه با استادان خود آشنا شده و برنامه درسى خود را نیز از روى سایت دریافت مى‌‌‌کنند. قبل از شروع ترم تحصیلى کتاب‌ها، جزوه‌‌ها، سى دى و نرم افزار درس‌هایى که دانشجو در آنها ثبت نام کرده، توسط پست براى دانشجو ارسال مىشود و او براساس برنامه‌اى که با هماهنگى میان دانشجو و استاد مربوطه مشخص مىشود، در کلاس‌هاى اینترنتى شرکت مى‌‌‌کند در طول دوره تحصیل، دانشجو به‌صورت روزانه با استاد درس خود در تماس است و در سالن گفت و گو که در اینترنت و در صفحه دانشگاه طراحى شده، با استاد خود تماس دارد.
یکى از اشخاصى که نقش مهمى را در طول دوره آموزشى در دانشگاه مجازى ایفا مى‌‌‌کند، <استاد راهنما> است. او علاوه بر راهنمایى دانشجو براى ثبت نام و چگونگى انتخاب درس‌ها وظیفه ارتباط او را با سایر بخش‌ها اعم از مدیریت و کارمندان دانشگاه بر عهده دارد. امتحانات پایان ترم دانشگاه مجازى نیز به‌صورت حضورى در مراکز تعیین شده از سوى این دانشگاه در شهرهاى بزرگ و برخى نقاط خارج از کشور برگزار مىشود.
این امتحانات به‌صورت همزمان و سراسرى و اغلب با حضور استادان و کارکنان دانشگاه مجازى صورت مى‌‌‌گیرد. هدف اصلى این امتحان حضورى، علاوه بر سنجش میزان اطلاعات واقعى دانشجو، درک این نکته است که آیا واقعا خود او در طول دوره تحصیل با دانشگاه ارتباط داشته است یا خیر؟
مدیران دانشگاه‌هاى مجازى مى‌‌‌گویند که با این سیستم جدید آموزشى، اکنون فرصتى براى جویندگان دانش در اقصى نقاط دنیا فراهم شده است تا بدون نیاز به سفر و از دست رفتن وقت و هزینه بسیار، در رشتههاى دلخواه در کشورهاى مختلف تحصیل کرده و با استادان خود نیز ارتباط مداوم و مستقیم داشته باشند. آنان امیدوارند به مدد توسعه ارتباطات و اینترنت دانشگاه‌هاى مجازى به زودى به عنوان رکنى موثر در عرصه آموزش عالى در سطح جهان شناخته شود اما به نظر مى‌‌‌رسد تا تحقق این امید هنوز راه درازى در پیش است.
افزایش اعتبار و جایگاه این نوع دانشگاه‌ها، هزینه‌‌هاى بالاى تحصیل در آن ضرورت وجود برخى هماهنگى‌ها و اتلاف وقت فراوان براى درک مطالب و فراگیرى درس‌ها از جمله موانع پیشرفت دانشگاه‌هاى مجازى است. <خوسه لوییس سانچز> یک دانشجوى دانشگاه مجازى در اسپانیا مى‌‌‌گوید: من براى گذراندن هر واحد تحصیلى باید هر ترم 62 یورو بپردازم که با این رقم،اخذ مدرک لیسانس در رشته کامپیوتر بیش از 12 هزار یورو هزینه براى من در برخواهد داشت. به گفته وى، این رقم، غیر از هزینه‌‌هاى جانبى نظیر حق اشتراک اینترنت است.
برخى دیگر از دانشجویان نیز معتقدند دانشگاه‌هاى مجازى هنوز از نظر اعتبار علمى به جایگاه دانشگاه‌هاى عادى دست نیافته‌اند. <ماریا ترسا> یک دانشجوى دیگر، از این شکایت دارد که درس خواندن در دانشگاه مجازى وقت زیادى را از او مى‌‌‌گیرد.
ایرنا
اِدى آدامز،
|
|
ادی آدامز
اِدى آدامز، عکاس آمریکایى برنده جایزه پولیتزر که عکس او از اعدام یک شبه نظامى کمونیست در خیابانى در سایگون در جریان جنگ ویتنام جهان را تکان داد، روز یکشنبه در سن ۷۱ سالگى درگذشت. آدامز که از عکاسان آژانس خبرى آسوشیتدپرس بود، بر اثر بیمارى لوگریگ که منجر به از کار افتادن سلول هاى عصبى و ضعف مفرط عضلانى مى شود، در خانه خود در منهتن نیویورک درگذشت. به گفته جسیکا استوارت، دستیار آدامز، او از ماه مى (اردیبهشت) از ابتلاى خود به این بیمارى مطلع شده بود و هر چند خیلى زود قوه تکلم خود را از دست داد، اما تا آخرین روزهاى عمر فعال و هشیار باقى ماند. تام کرلى، مدیر عامل خبرگزارى آسوشیتدپرس درباره آدامز گفت «او یکى از با استعدادترین عکاس هاى جهان بود که نسلى از عکاسان و کارکنان خبرگزارى آسوشیتدپرس را تحت تاثیر خود قرار داده بود. شجاعت و خلاقیت او اثر خود را بر دنیاى ما باقى گذاشته اند و تا ابد جاودان خواهند ماند.» . ادى آدامز شهرت خود را بیش از همه مدیون عکسى است که در روز اول فوریه ۱۹۶۸ در خیابانى در بخش چینى ویتنام از اعدام یک شبه نظامى کمونیست گرفت. آدامز که براى در امان ماندن از شلیک هاى خیابانى در پناه دیوارى سنگر گرفته بود، شاهد دستگیرى یک ویت کنگ از سوى سربازان ویتنام جنوبى بود. سربازان مرد دستبند به دست را به کنار پیاده رو آوردند و سرهنگ نگوئین نگوک لون، رئیس پلیس ویتنام جنوبى، بى آن که کلمه اى حرف بزند اسلحه کمرى اش را کشید و به سر مرد شلیک کرد. آدامز با ثبت لحظه مرگ و اعدام ویت کنگ که در صفحه اول بسیارى از روزنامه هاى جهان منتشر شد، یکى از به یادماندنى ترین و تکان دهنده ترین عکس هاى جنگ ویتنام را در کارنامه خود ثبت کرد. آدامز در مصاحبه اى که در کتاب عکس آسوشیتدپرس در سال ۱۹۷۲ از او منتشر شده است، درباره این عکس مى گوید «مرد اعدام شده فرمانده ویت کنگ هایى بوده است که چند ساعت پیش از آن خانواده چندتن از نزدیک ترین یاران لون را قتل عام کرده بودند.» به نقل از روزنامه شرق
With his signature hat, ponytail and unassuming disposition, one might not realize that photographer Eddie Adams covered 13 wars, beginning with a stint as a Marine Corp combat photographer in Korea in the early 1950s and ending in Kuwait in 1991. He did three tours of Vietnam with the Associated Press and won the Pulitzer Prize for photography for his shot of a Viet Cong lieutenant being executed at close range on a Saigon street by a South Vietnamese general. In his more than five decades as a working photographer, Adams received more than 500 awards honoring his work, including World Press, New York Press, National Headliners and Sigma Delta Chi Awards. He said he likes getting them; that they're nice. But he didn't display them. He didn't display that famous photo from Vietnam, either. If he'd had his way, that photo would never be released for publication again.
Adams photographed some of the most celebrated people in the world: Ronald Reagan, Fidel Castro, whom he liked, and Pope John Paul II; Jerry Lewis, Clint Eastwood and Bette Davis; Big Bird and Mickey Mouse. All of them, and many more, have looked into Adams' lens. He remains one of the most published photographers in the U.S., with his work gracing the pages of newspapers and magazines like TIME, VOGUE, VANITY FAIR and PARADE. His career spanned journalism, corporate, editorial, fashion, entertainment and advertising photography. He photographed leaders in all fields, from politics to the superstars of film, television, sports and high fashion. His portfolio includes one-on-one sessions with seven U.S. Presidents and sixty-five Heads of State. "Eddie's genius is his talent for capturing tension in every photo, whether it be the still of a murder or the animation in the eyes of a movie star," says PARADE Chairman Walter Anderson. "He is eclectic, incomparable and cantankerous. He is unyielding in the pursuit of excellence."
It's not the war photos or the celebrity photos or the awards that define what's most important about Adams' work. It's the photos that have moved and inspired people to do good; the photos that have led to important change in government policy and people's lives. He was proud of his 1979 shot "Boat of No Smiles," depicting 50 Vietnamese on a 30-foot fishing boat fleeing their homeland. It was such a dire time for them, not even the children on board could find pleasure in a boat ride. It was Adams' photo of these "boat people" that ultimately led Congress and President Jimmy Carter to open the door to the U.S. to more than 200,000 Vietnamese refugees.
In 1995, Adams created a photo essay for PARADE of some of "the most amazing, most beautiful children in America." One image — that of a 3-year-old with leukemia, who was photographed with her security blanket — moved one woman so much that she started an organization. Project Linus, founded by Karen Loucks, is a non-profit that provides security blankets to children who are seriously ill, traumatized or otherwise in need through the gifts of blankets and afghans created by volunteers. Today, there are more than 300 chapters of Project Linus in the U.S. and abroad.
Adams began his photography career as a high school student in Kensington, Pa., shooting weddings and other events for $20. He eventually got a job with the New Kensington Daily Dispatch. From there, he went to the Enquirer & News in Battle Creek, Mich., and the Philadelphia Evening Bulletin. In 1962, he joined the Associated Press. After a decade, Adams left the AP for TIME magazine and freelance work. He rejoined the AP in 1976, where he was the first and only photographer to hold the title of special correspondent. In 1980, Adams became a PARADE magazine photographer and, from 1982-2004, was a special correspondent to PARADE, which has featured more than 350 of Adams' photos on its cover over the years.
Eddie Adams passed away on September 19, 2004. His legacy continues in the annual photojournalism workshop, Barnstorm: The Eddie Adams Workshop, which he created in 1988, and is still running strong today.